فروش طالبان در حراجی اشرف غنی و پاکستان!

متاسفانه این روزها چندین ولایت کشور درگیر حملات سنگین شبه نظامیان طالبان است که باعث کشتار و تلفات زیادی در نیروهای پولیس و حتی مردم غیر نظامی شده است.

این گسترش حملات دقیقا از روزی شروع شد که وزارت خارجه پاکستان اصطلاحا از روی دلسوزی برای اشرف غنی، به طالبان افغانستان هشدار داد که دیگر پاکستان جای امنی برای آنها نیست و طالبان باید هرچه زودتر با دولت وحدت ملی به تفاهم برسند.

در سخنان مسوولان وزارت خارجه ی پاکستان این مطلب مطرح بود که: پاکستان به طالبان افغانستانی یک پیام روشن دارد، این که افغانستان دارای یک حکومت منتخب است و طالبان باید با رهبران حکومت وحدت ملی به تفاهم برسند و پیام ما برای طالبان این است که آنها نمی توانند از خاک پاکستان برای ناامن ساختن افغانستان استفاده کنند.

این حرفها به جای اینکه باعث آرامی کشور ما شود، بلافاصله باعث افزایش حملات طالبان در نقاط مختلف افغانستان گردید تا یکبار دیگر سوء ظن های نسبت به این همسایه افزایش یابد.

درباره طرح مصالحه ی ملی ذکر چند نکته ضروری است اولا اینکه اصل صلح کار بسیار خوبی است، مردم به آن نیاز دارند و برای آبادانی کشور و امنیت به صلح نیاز داریم اما چند موضوع باید مشخص شود که با چه کسانی صلح صورت می گیرد و هدف صلح ما چیست؟

شکی در این نیست که کشور پاکستان با چالاکی ها و زرنگی هایی که دارد از یک شمشیر دو لبه استفاده می کند. در این طرف مسوولان دولت وحدت ملی از جمله جناب اشرف غنی را بسیار هیجانی کرده اند و در بحث صلح تعدادی از طالبان اعلام آمادگی نموده اند و در آن طرف نیروهای جنگی را با پرچم داعش تغییر نام و تغییر جهت داده است. این کارها برای این است که بتواند به نام صلح امتیازهای خود را بگیرد و از آن طرف جنگ در کشور ما ادامه داشته باشد تا پاکستان به اهداف خود برسد.

دوم اینکه جایگاه کشور پاکستان به عنوان حامیان اصلی تروریزم و طالبان در کجای این قضیه است؟ این موضوعات موضوعاتی است که همه از آن اظهار نگرانی می کنند به جز یک نفر، فقط رییس جمهور در جریان است، این بسیار نگران کننده است. به بیان دیگر 99.9 درصد جمعیت کشور به پاکستان اعتماد ندارند چه در زمینه صلح با طالبان و چه در زمینه های اقتصادی و سیاسی. در این میان اشرف غنی به تنهایی ایستاده و می گوید من به پاکستان اعتماد کامل داشته و در جریان زحمات اسلام آباد برای برقراری صلح در افغانستان هستم.

این چه گفتگوهایی است که همه ی مردم و دولتمردان از آن بیخبر هستند و فقط جناب اشرف غنی و چند نفر از وابستگان پاکستانی اش از آن خبر دارند؟ آیا اینگونه سخن گفتن در موضوعات اساسی کشور، جز این است که جناب رییس جمهور می خواهد تمام کارها را به اختیار خود در آورد؟ آیا این تصمیم گیری تک بُعدی به نفع افغانستان خواهد بود؟

آگاهان مسایل می دانند که پاکستانی ها فعلا تغییر استراتژی نداده اند، اما تغییر تاکتیک داده اند. آن هم به این طریق که یک عده طالبانی که را برای فعلا زمان شان سپری شده است، عده ای از آنها که جذابیت و کارایی ندارند و توانایی جذب نیرو ندارند را به بهایی سنگین به افغانستان می فروشند. در عوض با فروختن عده ای از طالبان به حکومت افغانستان که معلوم نیست چه نتیجه ای خواهد داد، بهایی را می گیرد و برای آنها جایگاهی را در حکومت باز می کند.

قطعا هیچ کدام از شهروندان افغانستان راه حل معضلات کشور را در جنگ نمی بیند چرا که این مشکلات راه حل سیاسی می خواهد. راه حل سیاسی آشکارا روی یک برنامه روی یک میز گذاشته می شود. کسانی که مخالف حکومت هستند بیایند و خواست های شان را مطرح کنند. افغانستان قانون اساسی مدون دارد که از حقوق بشر دفاع می کند و هم چنین از آزادی، دموکراسی، انتخابات و بالاخره روی تمام موازین پذیرفته شده بین المللی است. حالا طالبان یا هر کس دیگری با این دولت در جنگ است بیاید بگوید من این قانون را قبول دارم یا ندارم. اما آنها چه می کنند؟ زن ها را قتل عام می کنند، آنها را می سوزانند، سی و یک نفر که از سرک در حال گذشتن هستند، به جرم اینکه هزاره و شیعه هستند می دزدند. آنها باید مدنیت را بپذیرند، مدنیت در مخالفت با جنگ قرار دارد.

هزار سال مردم افغانستان، شیعه و سنی بدون مشکل در کنار هم زندگی می کردند اما طالبان از پاکستان و عربستان آمدند و این میانه را به هم زدند و نفاق انداختند. این طالب هم مخالف شیعه، سنی، هندو است و هم مخالف تمامیت ارضی کشور و مخالف امنیت و عدالت اجتماعی، دموکراسی، برابری و صلح.

لذا جناب اشرف غنی که این روزها با پاکستان دستش در یک کاسه شده باید بداند که مردم افغانستان با طالبان هیچ وجه مشترکی ندارند و نمی خواهند با آمدن طالبان، شعبه پنجم پاکستان در افغانستان دایمی شود.