فاش شدن صداقتهای پاکستان یکی پس از دیگری!

در حالیکه هر روز دولتمردان دولت جدید کابل به ویژه جناب اشرف غنی سعی می کنند تا روابط حسنه ای با اسلام آباد برقرار کنند، تا بلکه افغانستان روی آرامش را بر خود ببیند، اما از طرف پاکستان همیشه جفاکاری بوده و دو رنگی.

در تازه ترین این اقدامات دولت پاکستان از گشودن مسير تجارت ميان هند و افغانستان امتناع کرده است. منابع آگاه اعلام کردند که دولت پاکستان ضمن امتناع از امضاي توافقنامه عبور و مرور وسايل نقليه و گشودن مسير هند و افغانستان، از هند خواسته که تجارت را خود از طريق شهر کراچي، مرکز ايالت سند در جنوب پاکستان انجام دهد.

در طرف مقابل اشرف غني نیز که توقع چنین رفتار دوستانه ای!!! از سوی اسلام آباد را نداشت در گفتگو با نواز شريف نخست وزير پاکستان گفته است که اگر پاکستان مسير کشور به هند را نگشايد، افغانستان نيز از دسترسي پاکستان به کشورهاي واقع در آسياي مرکزي امتناع خواهد کرد.

داکتر عبدالله نیز در گفتگو با شبکه هاي “بي بي سي – آي بي ان” در این رابطه اظهار داشت: پاکستان انتظار دارد افغانستان مسير را تا جايي که دسترسي پاکستان به منطقه آسياي مرکزي ارتباط پيدا مي کند، بگشايد و اين براي افغانستان بسيار طبيعي است که از پاکستان به عنوان کشور همسايه اش انتظار مشابه همين مساله را در رابطه با هند داشته باشد ولی پاکستانیها به این عمل متقابل دولت کابل راضی نیستند.

البته این اولین صداقت پاکستانیها نبود بلکه رییس‌جمهور اشرف غنی در جریان سفر به پاکستان خواهان مبارزه صادقانه اسلام آباد علیه تروریزم شده بود و رهبران پاکستان نیز تعهد کردند در بخش تامین امنیت، افغانستان را کمک کنند که اولین نشانه حسن نیت شان، همین توقف حملات موشکی به کنر بود.

ولی نکته بسیار قابل تامل این بود که توقف این حملات موشکی از سوی پاکستان به کنر نشان داد که این حملات نه توسط طالبان بلکه توسط نظامیان ارتش پاکستان صورت می گرفته است. چرا که هنوز هیچ گفتگویی با طالبان صورت نگرفته که آنها بخواهند دست از حملات خود بردارند. اگر حملات موشکی به دستور مقاماهای اسلام آباد پایان یافته قطعا این حملات را ارتش پاکستان انجام می داده نه طالبان.

البته اگر بخواهیم صداقت پاکستانی ها را بیشتر بررسی کنیم: موضوع حفر خندقی در امتداد خط مرزی پاکستان با افغانستان به طول 485 کیلومتر و ایجاد مانع فیزیکی که دو کشور را از یکدیگر جدا می‌کند، هم مطرح می شود. پاکستانیها گفته اند: این خندق نه تنها انتقال اسلحه، مهمات و مواد مخدر را کنترل خواهد کرد، بلکه از ورود تروریست‌ها و مهاجرین غیرقانونی به پاکستان نیز جلوگیری می‌کند! این سخنان پاکستانیها نیز مانند همان انتصاب حملات موشکی به طالبان، خنده آور است: زیرا یک رازینه (نردبان) یا یک پل متحرک ساده، راه عبور از این خندق می باشد. قطعا این خندق برای حذف ماجرای دیورند است تا هیچگاه دولت افغانستان یادی از اراضی دیورند نکند.

این اقدامات پاکستان به این معنا است که پاکستان هیچگاه در صدد تغییر سیاست های خصمانه اش در قبـال افغانستان و مبارزه با تروريزم و دهشت افکنی نیست، زيرا این کشور در سالیان گذشته، تنها و تنها از طریق همین تمویل تروريزم و تشدید ناامنی ها در افغانستان، موفق به کسب درآمدهای هنگفتی گردیده است و اکنون نمی خواهد این نعمت را از دست بدهد.

پس خیلی کودکانه خواهد بود اگر اشرف غنی بخواهد در ماجرای طالبان هم به این پاکستانیها اعتماد کند.