غزنی، پایتخت مخروبه تمدن اسلامی

قتی سازمان علمی، فرهنگی وآموزشی کشورهای اسلامی (آیسسکو) در ششمین اجلاس خود در طرابلس پایتخت لیبی، شهر غزنی را به عنوان” پایتخت تمدن اسلامی در آسیا” پذیرفتند و قرار شد این عنوان در سال 2013 طی یک مراسم رسمی به این شهر تاریخی و باستانی داده شود، شور و اشتیاق زاید الوصفی را در افغانستان به وجود آورد.

شخصیت های علمی، فرهنگی، شعرا، نویسندگان و هنرمندان از این تصمیم سازمان آیسسکو به گرمی استقبال کردند و امیدوارشدند که این امر در عین حالی که مایه افتخار برای افغانستان و مردم آن به شمار می رود، فرصتی را فراهم سازد تا این شهر مخروبه و فراموش شده بار دگر مورد توجه قرار گرفته و آبدات تاریخی آن که در حال از بین رفتن می باشد ، دوباره مرمت و بازسازی گردد.

در آغاز دولتمردان افغانستان هم از فضای به وجود آمده متاثر شدند و تصمیم گرفتند تا با ایجاد کمیسیون ویژه سال 2013 غزنی ، امادگی کامل برای برگزاری مراسم سال 2013 گرفته شود.بدین منظور علاوه برمبلغی که از سوی دولت افغانستان برای بازسازی ومرمت آبدات تاریخی شهر غزنی اختصاص داده شد، از کشور های اسلامی نیز تقاضا به عمل آمد، تا در راستای آماده سازی شهر غزنی برای کسب عنوانی پایتخت جهان اسلام، دولت افغانستان را یاری دهند.

اما این دلگرمی ها به مرور زمان در سطح دولتمردان کاهش پیدا کرد و تلاش ها در باره باز سازی غزنی به کندی گرایید.تبصره ها حاکی از این بود که دولت هرگز مایل نیست، تا مراسم سال 2013 درغزنی برگزار شود ، بلکه ترجیح می دهد این مراسم در یکی از کشورهای خارجی دایر گردد.

مسوولان دولتی در حالی از برگزاری مراسم سال 2013 غزنی صحبت می کنند که به جز چند جلد کتاب که در باره تاریخ و معرفی شاهان، دانشمندان، شاعران و هنرمندان بزرگ اسلامی این شهر به چاپ رسیده و تعداد معدودی از آثار تاریخی آن مرمت گردیده، کار اساسی وزیر بنایی دیگری از سوی دولت افغانستان صورت نگرفته است.

بی توجهی و به فراموش سپردگی شهر غزنی از یک طرف و فرصت بسیار اندک تا سال 2013 از سوی دیگر سبب گردیده که نگرانی مردم از برباد رفتن فرصت های به وجود آمده بیشتر شود. اگر مطالب رسانه های همگانی افغانستان را در یکسال اخیر به بررسی بگیریم، انتقادهای زیادی از بی توجهی دولت نسبت به غزنی صورت گرفته و هشدار داده شده که اگر روند به همین صورت ادامه یابد، تا سال 2013 غزنی آمادگی پذیرایی از میهمانان داخلی و خارجی را پیدا نمی کند.

اکنون که بیش از چند ماه تا زمان برگزاری مراسم باقی نمانده، این شهر پر شکوه و با عظمت تاریخی همچنان در خاموشی و فراموشی به سر می برد و برج و باروی دهها گنبد و گلدسته و کاخ و ایوان آن فرو می ریزد و درد و سوز داغ حسرت و دریغ را بر دل ملیون ها انسان متمدن در سراسر جهان زنده می کند.

این فراموشی در حالی است که این شهر از لحاظ موقعیت جغرافیایی نزدیک ترین شهر تاریخی به پایتخت افغانستان می باشد و در مسیر شاهراه کابل- قندهار- هرات واقع شده است واین موقعیت می تواند شهرغزنی را به مهمترین شهر از لحاظ جذب توریزم و توسعه صنعت گردشگری در افغانستان تبدیل نماید و روند سرمایه گذاری و جلب سرمایه را در کشور رونق بخشد.

دولت افغانستان جدا از افتخاری که سازمان آیسسکو به این شهر بخشیده، باید به عنوان بخشی از تاریخ پر افتخار کشور و به عنوان یاد آوری از دوران اقتدارسیاسی و شکوفایی علمی و فرهنگی کشور، همواره شهر غزنی را و آثار گرانسنگ آن را از لحاظ باز سازی، پیشرفت و توسعه اقتصادی و فرهنگی در اولویت برنامه های خود قرار دهد و اجازه ندهد آثار ارزشمند تاریخی و فرهنگی آن در اثر گذر زمان ویا توسط مافیای بین المللی نابود گردد.به هر حال این افتخار و فراموشی هر دو در صفحات سیاه و سفید تاریخ افغانستان ثبت خواهد شد و نسل های آینده کارکرد دولت را در این زمینه به داوری خواهد گرفت.