غزنی، وردک، لوگر، هرات، بادغیس و زابل را خالی کنید

دیر زمانی از اشغال و تصرف ولایات مهم و اساسی افغانستان در دو دهه قبل نگذشته است، تحرکات آهسته و پیوسته ای که با بی اعتنایی مجاهدین درگیر در جنگ داخلی و انفعال مردم ملکی ولایت به ولایت توسط طالبان سقوط می کرد.

گرچه در زمان حکومت 13 ساله حامد کرزی، نیز با اتفاقاتی از این دست و پیشروی نامحسوس مرزنشینان در کنر و خوست و ننگرهار و نورستان مواجه بودیم اما این وقایع از زمان تحلیف ریاست جمهوری اشرف غنی شکل علنی تر و گسترده تری به خود گرفته است.

از چندی قبل تاکنون بارها و به مراتب با انواع و اقسام اخبار و گزارش های تایید شده و نشده از لشکرکشی های آشکار و نهان پنجابی ها و پشتون های پاکستانی در ولایات شرقی و غربی و شمالی و جنوبی و مرزی و مرکزی برخورد کرده ایم که سکوت سهمگین مسوولان را در پی داشته است.

اینبار اما در اخبار رسمی و عمومی پرده از تحرکات مشکوک و بعضا مسلحانه و مجهز و همراه با خانوار و دالر و کلدار و افغانی و ریال بیگانگان با لهجه های وزیرستانی و پیشاوری برداشته شد تا شاید تغییری در گمرکات سست و امنیت ملی منفعل روی دهد.

اینک اما ولایات غزنی، وردک، لوگر، هرات، بادغیس، فاریاب، سرپل و زابل میزبان موج های چند صد نفری از نیروهایی هستند که نه افغانستانی هستند نه کار و بارشان توجیه شده است نه مقصد معین و معلومی به مردم ملکی می دهند و نه نگرانی از سفر پر خطرشان دارند.

استخبارات افغانستان، شورای امنیت، پلیس محلی و ملی درحالی همچنان منفعل و مسکوت و نظاره گر تحرکات تجهیز شده و تعلیم یافته و تمویل گردیده خارجی های با اکثریت پاکستانی هستند که پارلمان و والی های ولایات ناامن شده شمالی بارها تذکر داده اند.

با ادامه این روند چیزی نمی توان گفت جز اینکه ولایات مذکور و مد نظر مهاجمان را برای رفت و امد هر چه سهل تر متجاوزان خالی کنید وگرنه حوادث بدخشان و بلخ و غزنی با شدت و وسعت بیشتری به وقوع می پیوندد.