عین و غین چه هستند که ما نیستیم؟

قریب به صد روز از تشکیل دولت وحدت ملی به ریاست عالی جنابان اشرف غنی و عبدالله می گذرد، ولی همچنان خبری از کابینه ی مشترک نیست هرچند که هر از گاهی خبری از توافق دو رییس بر سر تقسیم وزارتخانه ها نشر می شود.

علت این معرفی نشدن اعضای کابینه کاملا واضح است: زمانی که قرار شد دو پادشاه ریاست کشور را بر عهده بگیرند، بسیاری از کارشناسان آگاه مسایل سیاسی ابراز کردند که آب اشرف غنی و عبدالله به یک جوی نخواهد رفت زیرا آنها دو شخصیت با دیدگاه کاملا متفاوت هستند. اما اکنون اوضاع به گونه ای دیگری شده و به جای دو پادشاه چند شخصیت برتر از پادشاه به وجود آمده است.

سخن روشن است. دو تیم تحول و تداوم (اشرف غنی، عبدالرشید دوستم، سرور دانش) و تیم اصلاحات و همگرایی (عبدالله، محمدخان، محقق) اکنون به چند تیم جداگانه تبدیل شده اند. اکنون عبدالرشید دوستم، محمد محقق و احمدضیا مسعود هر کدام برای خود یک ادعای یک پادشاهی را دارند و شنیده شده است که گفته اند: مگر عین و غین (عبدالله و اشرف غنی) چه هستند که ما نیستیم؟

شاید سخن شان هم به حق باشد. عبدالرشید دوستم، محمد محقق و احمدضیا مسعود هر کدام خود را محبوب ترین شخصیت سیاسی افغانستان می دانند و ادعا دارند سابقه بیشتری از عبدالله و اشرف غنی داشته اند. لذا اکنون برای آنها بسیار سخت است که بخواهند تحت امر کسانی کار کنند که تا دیروز آنها را به دو پول سیاه هم قبول نداشتند.

شخصیت داکتر عبدالله که از ابتدا هم معلوم بود که توان مدیریت این اوضاع آشفته بعد از حکومت کرزی را ندارد این را به روشنی می شد از بی نظمی و بی برنامگی های زمان کمپاین انتخاباتی اش فهمید. محمد خان که صرفا جهت نام و اعتبارش در حزب اسلامی به معاونت تیم اصلاحات و همگرایی در آمد و اکنون نیز به حداقل ها راضی است.

ولی ماجرای محقق فرق می کند. وی هم اکنون نیز یکی از رهبران پر نفوذ حزب وحدت است. که قبلا به حیث وزیر داخله بر ضد طالبان جنگیده و پس از حمله امریکا نیروهایش با نیروهای جنبش و استاد عطا، مزار شریف را تصرف کردند و بعد از آن به حيث وزير پلان ايفاي وظيفه كرده و در حکومت کرزی نیز بی نصیب نبوده است. لذا اکنون به عنوان یک سیاستمدار و بنیانگذار حزب وحدت نمی خواهد از شخصیتی چون احمدضیا مسعود، عقب بماند.

اما در تیم تحول و تداوم این اوضاع بسیار آشفته تر است. در این تیم سرور دانش همان حکم محمدخان در تیم اصلاحات و همگرایی را دارد و صرفا به جهت قومیت اش در این تیم جا گرفت. اما ماجرای جنرال دوستم فرق می کند. وی مدعی ترین شخص حکومت وحدت ملی است و در حکومت کرزی اثبات کرد که به حداقل ها راضی نمی شود. اکنون هم تبدیل به جدی ترین چالش پیش روی اشرف غنی شده است.

احمدضیا مسعود هم که به لطف برادر مرحوم و شهیرش نام و آوازه ای به دست آورده، شده قوز بالا قوز این حکومت و نمی خواهد کسانی مثل عبدالله که تا دیروز یک سرباز در کنار برادرش احمد شاه مسعود بودند، به وی امر و نهی کند.

حال اینها را بگذارید در کنار اشخاص کوچک و بزرگ دیگری که در تلاش برای رسیدن به قدرت و چوکی هستند. البته نباید فراموش کرد که این آشی است که جناب جان کری وزیر امور خارجه آمریکا برای افغانستان پخته و هنوز باید چشم انتظار ماند تا ببینیم وضعیت این آشفته بازاری که در آن هر کسی هفت تیر کش شده است، به کجا خواهند انجامید.