عطا نمی خواهد عامل درهم شکنی نظام باشد

عطا محمد نور والی قدرتمند و شاخص بلخ سکوت اختیار کرده بود و به تبع آن حرکتی امنیتی و نظامی نیز ترتیب نداد تا اینکه در سخنانی ظاهرا خطاب به معاون سرمنشی سازمان ملل و درواقع خطاب به منتفعین ناامنی، عدم دخالت خود را به عدم درهم شکنی نظام نسبت داد.

در روزهای غیاب وزیر دفاع و انفعال مفرط وزارت داخله و امنیت ملی نسبت به ناامنی فزاینده و حملات پراکنده طالبان و فوج گروه های مهاجر از پنجابی ها و پشتون تبارهای پاکستانی به ولایات شمالی، جنرال عبدالرشید دوستم و عطامحمد نور باهم ایتلاف کردند.

بنابر این ایتلاف صورت گرفته که به زعم اکثریت قریب به اتفاق نخبگان سیاسی و سران احزاب و فرماندهان جهادی و حتی ارگ نشینان نیک و پسندیده و بجا بود؛ قرار بر این شد تا این دو نظامی ارشد، ارتشی مشترک برای سرکوب طالبان در شمال فراهم آورند و به اقدامی مستقل دست یازند لیکن…

لیکن ورق ها برگشت و اقدام جنرال دوستم در نجات فاریاب از چنگ محاصره کنندگان مخالف مسلح و فتح امنیت نسبی، به مذاق خیلی ها خوش نیامد و وی به ارگ کابل فراخوانده شد تا به ارایه توضیحات درخصوص عملیات سرخود بپردازد.

در این گیرودار، عطا محمد نور والی قدرتمند و شاخص بلخ سکوت اختیار کرده بود و به تبع آن حرکتی امنیتی و نظامی نیز ترتیب نداد تا اینکه در سخنانی ظاهرا خطاب به معاون سرمنشی سازمان ملل و درواقع خطاب به منتفعین ناامنی، عدم دخالت خود را به عدم درهم شکنی نظام نسبت داد.

به عبارت دیگر وی صراحتا اعلام کرد نمی خواهد عامل درهم شکنی نظام باشد و این به معنای عدم رضایت برخی طرف های حاضر در بدنه حکومت وحدت ملی از برقراری امنیت نسبی با عملیات خودمختار جنرال های چهارستاره در صفحات شمال است.

همزمان با بیان صریح و فرمان قاطع رییس جمهور مبنی بر اینکه کسی حق مداخله در امر امنیتی را ندارد، والی بلخ کیلومترها دورتر مصروف برشمردن علل و عوامل سقوط قندوز و ناآرامی های تدریجی در دیگر ولایات شمالی بود.

نظر به کنارهم گذاشتن و چینش تمام جوانب امر در ماه های اخیر، می توان مدعی شد پیکان تند و تیز انتقادات بر پهلوی معاون اول رییس جمهور، پای والی بلخ را پس کشیده است. اگر این صرفا یک عقب نشینی جبری از سوی عطا محمد نور باشد؛ خدا به داد این ملت برسد!