عربستان مسوول هماهنگی طالبان و داعش است

سالها است که دولت آل سعود تلاش می کند تا به هر طریقی که شده نقش مستقیم در وضعیت سیاسی کشور ما داشته باشد که به رسمیت شناختن طالبان، داشتن روابط پشت پرده با پاکستان، میانجگری برای مذاکرات مخفیانه میان طالبان و دولت و سپس تلاش برای حمایت از یک نامزد خاص و اکنون نزدیک شدن به رییس دولت وحدت ملی از مواردی است که شاهد این مدعا می باشد.

موضوع مورد بحث در این مطلب این است که آیا واقعا دلسوزی های عربستان به نفع افغانستان است یا بیشتر منافع آل سعود در آن مد نظر گرفته می شود؟ زیرا عربستان در قبال هر کشور یک سیاست خاص را پیگیری می کند. بطور مثال در تظاهرات های بهار عربی که شعار همه مردم کشورهای مصر، تونس و بحرین یکی بود، در قبال بعضی سکوت و در قبال دیگری نیروی نظامی اعزام نمود و به کشتار مردم بیگناه دست زد.

می توان اینگونه گفت که رفتار آل‌ سعود به‌گونه‌ای است كه براساس همان سياست دولت انگليس برای ايجاد جنگ بين شيعه و سنی در جهت خواست آمريكا و صهيونيست‌ها حركت می‌كند. بر همگان روشن است که عربستان سعودی به دنبال کسب مقام مرکزیت اسلام و همچنین گسترش روز افزون وهابیت می باشد. طالبان با تعصب افراطی که نسبت به اسلام دارند، دیدگاه فکری بسیار نزدیکی با وهابیت داشته و دولت سعود به پرداخت کمکهای مالی به راحتی توانسته وهابیت و دیدگاه های خود و اربابانش را در افغانستان گسترش دهد.

از طرفی مدتی بود که سعودی ها به فکر ایجاد کنفدرالیسمی متشکل از کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس به مرکزیت عربستان، افتاده بودند به این معنا که در صورت موافقت کشورهای شورای همکاری خلیج فارس معاهده ای برای یکپارچه کردن سیاستهای خارجی، دفاعی، و امنیتی بین این کشورها امضا شود که این امر با حمله نظامی این کشورها به یمن در ده روز پیش تحقق یافت.

از سوی دیگر آل سعود طی دو سه سال اخیر با بستن بزرگترین قرارداد خرید تسلیحاتی از آمریکا، تلاش کرد با سوء استفاده از قرار داشتن کعبه و حرم نبوی در کشورش، خود را رهبر جهان اسلام معرفی نماید. امری که تقریبا پذیرش آن از سوی بسیاری از مسلمانان محال به نظر می رسد چرا که حکومت عربستان یک حکومت شاهی است و مردم این کشور هم از این حکومت استبدادی به تنگ آمده اند . حکومت فعلی عربستان با کشور های اسلامی روابط دوستانه ندارد به حدی که می توان گفت زعمای عربستان غلامان حلقه به گوش غربی ها می باشد که بهترین دلیل آن حمله نظامی به یمن و بحرین است.

از سوی دیگر تاکنون حکمرانان عربستان کاری نکرده اند که به نفع مسلمانان تمام شود چه در قبال کویت و بحرین و یمن و چه در قبال فلسطین و سوریه و عراق. حتی در مورد کشور ما افغانستان نیز تا به حال آل سعود نیت خالص نداشته اند و همیشه تلاش کرده اند تا کسانی را بر سر کار آورند که تحت امر آنها و مطیع سعودی ها باشند. دقیقا مانند برخی کشورهای عربی که خود را واجب الاطاعه آل سعود می دانند.

لذا اکثر علماء مسلمان معتقدند که بهتر است عربستان سعودی بحیث رهبر جهان اسلام برخی عملکرد طالبان، داعش، القاعده، النصره و دیگر گروه های افراطی را که مغایر اساسات دین مبین اسلام است برای همگان روشن سازد، نه اینکه باعث ترویج افکاری شود که نتیجه اش حمله انتحاری و کشتار مردم بی گناه می باشد و یا به نظامیان خود دستور دهد تا دست از تخریب مساجد و سوزاندن قرآنها در بحرین و یمن و عراق و سوریه بردارند.

همچنین شواهد و اسناد تاریخی نشان می دهند که مهم‌ترين عاملی كه غرب و رژيم صهيونيستی در بين مسلمانان برای دامن‌زدن به جنگ شيعه و سنی دارند، آل‌ سعودی می باشد که سالها روی این خاندان کار شده است . آمريكايی‌ها چون نمی‌توانند خود آشكارا در بحث فيمابين مذاهب اسلامی سخن‌پراكنی كنند، از آل سعود به عنوان منادی و بلندگويی برای بيان نظرات خود استفاده می كنند.

هم اکنون تمامی سران مخالف دولت کابل در عربستان به سر می برند و تمامی دیدارها و نشستهای آنان در این کشور صورت می گیرد. حتی می توان مدعی شد که وزارت خارجه عربستان به دستور آمریکا مسوول مستقیم هماهنگی بین گروه های مختلف طالبان و داعش است تا آنها را منسجم نماید.

اعتماد به عربستان سعودی اشتباهی بود که کرزی رییس جمهور پیشین افغانستان مرتکب شد و اگر به کمی دیدی بازتر می توانست مسایل سیاسی را تحلیل کند، شاید در سالهای آخر حکومتش برگ برنده ای بنام صلح را نیز در دست داشت. با این توضیح که حامد کرزی برای آوردن صلح به عربستانی متوسل شد که خود مزدور و مطیع آمریکا است و تمامی منافعش در افغانستان با حضور طالبان محقق می شود به همین جهت هم هیچگاه مقامات آل سعود در این زمینه با دولت کرزی همکاری نکردند بلکه مانع پیشرفت تلاش ها شورای عالی صلح هم شدند.

با تمام این تفاصیل باید خطاب به دولتمردان حکومت وحدت ملی افغانستان به ویژه جناب رییس جمهور اشرف غنی گفت که به عربستان از دیدگاهی نگاه نمایند که قصد دارد منافع خود و اربابانش را در کشور ما پیاده نمایند دقیقا مثل پاکستان، نه از دیدگاه محوریت جهان اسلام. پس بر سران دولت لازم است که عدم وابستگی خود به غرب را با تعیین دیدگاه جدیدی درباره کشورهای همسایه و منطقه به روشنی مشخص نماید.

هرچند از اشرف غنی که از آمریکا آمده است و توسط آمریکا به قدرت رسیده و اکنون بزرگترین حامی آمریکا محسوب می شود، بعید می رسد چنین اقدامی انجام دهد.