طلبه هایی که بوی طالبانیسم می دهند

از روزی که کلنگ بیشمار مدارس دینی برای نگهداشت متقاضیان علوم مذهبی در داخل مرزها و عدم شستشوی مغزی آنان در پاکستان و کشورهای عربی دیگر زده شد تا امروز که خطر شیوع تروریسم داخلی افغانستان را تهدید می کند دیر زمانی نمی گذرد.

در واقع سیاست صفر و صدی که بدون هرگونه انعطاف و تعمل و کار کارشناسی و سنجش موقعیت استراتژیک در زمینه های سیاسی و اقتصادی و امنیتی دنبال می شود و بیشتر عقبگرد را نوید می دهد تا حرکت به جلو را؛ این بار در ایستگاه مذهب متوقف شده است.

دامن زدن به افراطیت نگرانی جدی تنی چند از اعضای مجلس سنا می باشد که تازه با فراغت از تمام مسایل ریز و جزء اطراف خود ناغافل به یاد طلبه های مشغول تحصیل و تعلیم در مراکزغیرقانونی و بدون نظارت دولت افتاده اند.

آمار قابل تامل 170 موسسه مذهبی دینی فاقد جواز و عاری از نظارت و کنترل دولت در ولایت هرات را با تعمیم به دیگر ولایات بزرگ و کلیدی کشور می توان تکان دهنده و حتی گذشته از زنگ خطر و خط قرمز عنوان کرد چرا که تاکنون صدها و هزاران نوجوان را تربیت کرده و آموزش داده اند.

طلبه هایی که بوی طالبانیسم می دهند درحالی براحتی و با کمترین جلب توجه مسولان ذی ربط مشغول فراگیری اصول افراطیت و بنیادگرایی هستند که می بایست در جهت رد ادعای پاکستان درخصوص تمویل طالبان افغانستانی از کابل رشد می یافتند نه تایید آن.

پیش از این اگر تعلیم و تادیب نوجوانان افغانستانی در پاکستان و عربستان برای یادگیری آنچه ظاهرا رئوس دینی و مذهبی و باطنا مغایر با تعادل و تسامح و تعامل در اسلام است نگران کننده می بود امروز کشته شدن یک سرباز ارتش در مکاتب دینی بادغیس نگران کننده تر می باشد.

با گذار از یک واکنش آنی و بدون برنامه در این خصوص که از دولتمردان افغانستانی بعید بنظر نمی رسد می توان تصامیم کاملا منطقی و در شیب ملایم شستشوی مغزی نوجوانان اتخاذ کرد که نه منجر به تلفات داخلی و نه تبلیغات علیه شعایر دینی و اسلامی در افغانستان گردد.