19 جوزا 1394 - مقالات
اگرچه افغانستان همواره در ردیف فساد اداری و تروریسم و مواد مخدر و قاچاق اشیای قیمتی و هدررفت منابع ملی و معادن بکر قرار گرفته است؛ اما زمینه های مناسب بسیاری برای بروز و ظهور در رتبه های برتر جهان برای مسایل مثبت و عرضه مفید دارد.
شاید ابتدایی ترین و ضروری ترین چیزی که نادیده انگاشته شده است، معیشت مردم و صاحبان و کارگران زمین های زراعی است که راهی جز پناه بردن به کشت و توزیع کوکنار و خشخاش ندارند؛ از این رو مبارزه با مواد مخدر جنبه تبلیغاتی و فرمالیته به خود گرفته است.
درحالی که ایران و اسپانیا رتبه های برتر زعفران صادراتی جهان را به خود اختصاص داده اند افغانستان با یدک کشیدن عنوان باکیفیت ترین زعفران جهان همچنان در مضیقه و تنگنا قرار دارد.
از دیگر سو، بستن مالیات و سختگیری برای کسب درآمد از زمین های زراعتی و صادرکنندگان خرد و کلان عرصه را بیش از پیش بر گذار مردم ملکی از مواد مخدر به سمت زعفران تنگ کرده است.
درواقع با اذعان به موارد مذکور باید به مقامات وزارت مالیه و وزارت اقتصاد و وزارت زراعت گفت: طلای سرخ را دریابید که ثروتی بس عظیم و آتیه ای بس درخشان پشت آن خوابیده است و هم برای مردم ملکی و هم برای ارتقاء افغانستان در جامعه جهانی مثمرثمر است.
هرچند پیش از این در اشاراتی کوتاه مدت و گذرا و با اثرات سطحی درخصوص جایگزین کردن طلای سرخ بجای مواد مخدر بعنوان عامل نیک بختی بجای عامل نگون بختی قلم فرسایی و سخنرانی شده بود اما انتخاب انستیتوت جهانی سنجش ذایقه در بروکسل یک تلنگر بود.
کسب رتبه برتر زعفران کابل از میان 300 نمونه زعفران کشورهای مختلف جهان و احراز تصدیق نامه 3 ستاره طلایی، چیزی نیست که به سادگی بتوان از آن گذشت. از این رو بر وزارت مالیه فرض است که با حمایت از صادرات زعفران کاران راه را ورود برای طلای سرخ به خزانه ملی باز کند.