طالبان دوست یا دشمن، کدام؟

چندی است که بحث دوستی با طالبان آن هم از سوی کسانی که داعیه دار مبارزه با این گروه بودند در رسانه ها انعکاس گسترده ای یافته است. به راستی اگر طالبان این قدر محترم و مشروع بودند چرا در طول ده سال گذشته این همه تبلیغات گسترده بر ضد آنان صورت گرفت. چه شده است مردمی که برای سالیان متمادی هزینه های بسیاری را در راه مبارزه با طالبان پرداخته اند اینک و با این زمزمه ها به ریشخند گرفته شده اند. جو بایدن معاون ریاست جمهوری ایالات متحده امریکا در جریان مصاحبه مطبوعاتی با یکی از نشریات غربی صراحتا از علاقه کشور متبوعش در دوستی با طالبان یاد کرد. وی در این اظهارات خود آشکارا اعلان داشت که طالبان دشمن امریکا نیستند و ما هیچگونه دشمنی ریشه ای با آنان نداریم. سخنگوی کاخ سفید نیز در تایید سخنان جو بایدن سخنانی از این دست را در میان آورد.

البته این اظهارات برای کسانی که با پیشینه سراسر شیطنت دولتهای استعماری آشنایی چندانی ندارند بسیار شگفت آور و نا امید کننده بود ولی برای آن دسته از ناظرین هوشمندی که با تاریخ استعمار آشنایی هر چند مختصری دارند، امری عجیب و دور از ذهن نبود. از همان برخوردهای نخستینی که میان دنیای غرب و ملل شرقی به وجود آمد، غربیان به شیوه های مختلفی کوشیده اند تا ملل به خواب رفته شرقی را به گونه های مختلفی هر چه عقب مانده تر نگاه دارند. بازیهای متفاوت این شیاطین در برهه های مختلف و با ماسکهای گوناگون از دید کسانی که آنان را در پس هزار چهره شان هم به خوبی می شناسند رنگ خود را باخته است. آن دسته از رهبران دلسوز جهان اسلام که از همان آوان لشکرکشیهای این به ظاهر انساندوستان از نیات پلید آنان تحذیر می دادند هنوز نیز در گوشها طنین انداز است.

از چند سال قبل زمزمه هایی جدی در مورد حمایت نیروهای غربی حاضر در افغانستان از بعضی از شاخه های طالبان به گوش می رسید. گزارشهایی موثق که از تسلیح نیروهای طالبان توسط هلیکوپترهای ناتو حکایت می کرد در موارد فراوانی از جانب  کسانی که شاهد این صحنه های بوده اند به رسانه های نیز کشیده شد. حتی همزمان با انتخابات ریاست جمهوری و زمانیکه دامنه ناآرامیها به مناطق امن شمال افغانستان کشیده شد بنا به شواهد موجود بسیاری این مسئله را در میان آوردند که مخالفین حتی با هلیکوپتر از مناطق جنوبی به مناطق شمال منتقل شده اند. این مسئله زمانی شکل مهمتری به خود گرفت که رئیس جمهوری افغانستان در جریان یک کنفرانس مطبوعاتی به صراحت ابراز داشت که ما گزارشهای موثقی در دست داریم که بسیاری از دهشت افکنان بین المللی عمدتا غیر افغانی توسط هلیکوپتر به شمال منتقل شده اند. اینکه انتقال با هلیکوپتر در توان کدام نیروهاست شاید کسی شک نداشته باشد که صرفا نیروهای آیساف این توان را دارند و فضای افغانستان نیز به طور مطلق در اختیار قوای غربی مستقر در افغانستان می باشد.

اینک و پس از گذشت ده سال از آغاز نبرد با طالبان و در حالیکه ملت مظلوم افغانستان دهها هزار شهید در این راه داده است بار دیگر از «مشروعیت بخشی» به این جنبش واپسگرا یاد می شود. در حقیقت مبارزه ریشه ای با طالبان از سوی نیروهای غربی از همان ابتدا خیال خامی بود که عده ای بدان دامن می زدند. طالبان خود دست پرورده سرویسهای جاسوسی غربی بوده اند و بسیار انتظار عبث و بیهوده ای است که از آنان امید مبارزه حقیقی با طالبان را داشته باشیم.

طالبان ممکن است دشمن نظام حاکم و مردم افغانستان باشند اما هرگز نمی توانند با باداران خود دشمنی کنند. دشمنی طالبان و آمریکا نمایشی که با آن ده سال به چشم مردم خاک پاشیده اند.

http://gofteman1390.blogfa.com/