شورایی که نه عالی و نه برای صلح است

پیش از این نیز برکسی پوشیده نمانده بود که شورای عالی صلح نه عالی و نه برای صلح است صرفا برای گردهم جمع شدن از چوکی بازماندگان و نیازمندان دالر ایجاد شد تا هم تبلیغاتی برای پیام مصالحه در اذهان عمومی باشد و هم بهانه ای برای دور ریختن خزانه ملی.

در شورایی که نه عالی و نه برای صلح است نباید انتظار معجزه از کسانی را داشت که مسند و منسب را از پدر خود به ارث برده اند و الفبای مدیریت بحران را بصورت مسلکی و تخصصی نیاموخته اند و یا ریش سفیدانی بازمانده از دیگر سازمان های حکومتی هستند.

تنها صدایی که از این شورا درخصوص مبارزه عینی و عملی با تروریسم به میان آمد همانا ندای اعتراض برهان الدین ربانی در اجلاس کشورهای اسلامی در تهران علیه امریکا برای رشد تروریسم در افغانستان بود که به شهادت وی انجامید. لذا…

لذا اولین عامل بازدارنده که مهمترین عامل نیز بود بر پیکر این شورا با اهداف آرمانی مصالحه با مخالفان مسلح وارد آمد تا سالها مردم و مسوولان شاهد رفت و امدهای بی نتیجه و چرخش بر مدار باطل اعضای این شورا به کابل و اسلام آباد باشند؛ مدتها است که عطای این شورا را به لقایش بخشیده ایم.

معاش ماهانه بیش از 3 هزار دالر و امتیازات و تسهیلات و وسایلی به ارزش صدها هزار دالر تنها بخشی از ضربات مهلکی است که این شورای نه عالی و نه مصلح بر پیکر خزانه ملی وارد می آورد و در مقابل هیچ کاری از پیش نمی برد.

در همین راستا پرداخت 6 ماهه نخست پیوستن طالبان به پروسه صلح تا سقف 8 هزار افغانی برای اعضای مخالفان مسلح و 13 هزار افغانی برای سران و فرماندهان طالبان، ما را به رقم کلانی بالغ بر 470 میلیون افغانی در چهار سال اخیر می رساند که نظر به نارسایی دولت در امور معلولان و کودکان کار فاجعه است.

اینک با احتمال معرفی صلاح الدین ربانی رییس کنونی این شورا به سمت وزارت خارجه در دولت وحدت ملی نوید آن می رود که برای دیگر اعضای این شورا نیز مقامی در ارگ و پیرامونش دست و پا گردد تا حداقل از میزان هدررفت خزانه ملی در جیب طالبان جلوگیری گردد و صرفا بهانه ای برای نشستن این افراد بر خوان گسترده ارگ وجود داشته باشد.