15 حوت 1393 - مقالات
اشرف غنی همچنان در میدان کابل و در مرکزیت ارگ می تازد و می تاراند و یک نفس به فرمان های طوفانی خود ادامه می دهد تا بنگریم که کجا و کی می ایستد و نفسی تازه می کند تا همقطارانش به گرد وی برسند و این یکه تازی ها تا کی دوام می آورد؟!
رییس جمهور که اقتدار و اراده و قدرت انجام کار و ابتکار عمل را یک جا در خود می بیند و می داند تاکنون اجازه عرض اندام و مسوولیت پذیری و پای نهادن در میدان عمل را به هیچ یک از معاونان و مشاوران و وزرا و رییس اجرایی نداده است.
شبحی از صلاح الدین ربانی در وزارت خارجه وجود دارد که صرفا بجای اشرف غنی امضای فرمالیته نهایی را بر کاغذ ثبت نماید وگرنه تمام دستورات و تصمیمات و برکناری ها و گماردن ها و جابجایی ها از سفرا و دیپلمات ها تماما توسط شخص اشرف غنی صورت می پذیرد.
هم اینک برکناری تنی چند از سفرای چندین ساله افغانستان در کشورهای منطقه و جهان با فرمان مستقیم رییس جمهور و امضای نمادین وزیر امور خارجه برای فراخواندن اقوام و اقارب حکومت پیشین به کابل و تبدیل های گله ای و فله ای در سر تیتر اخبار سیاسی است.
سفرای افغانستان در روسیه، جمهوری چک، عربستان، ایتالیا، یونسکو، امارات، انگلیس، ژنو و … در فرمان ضرب الاجلی اشرف غنی برای همیشه از کار برکنار و به علت کهولت سن به کابل فراخوانده شده اند اما درخصوص جایگزینی افراد جدید ابهاماتی وجود دارد.
عبدالله و اشرف غنی که بر سر تشکیل و توزیع نیروها در کابینه ماه ها کلنجار رفتند اینک درحالی وزارت خارجه را به صلاح الدین ربانی سپرده اند که تصمیم گیرنده اصلی خود رییس جمهور است و از رییس اجرایی گرفته تا دیگر ارگ نشینان صرفا تابع و فرمانبرند.
لذا بهتر می بود که بجای عنوان وزارت امور خارجه که اختیارات و صلاحیت های متعددی درخصوص گماشتن دیپلمات ها و جابجایی سفرا در کشورهای دیگر و نهادهای بین المللی را با خود دارد به ربانی صرفا عنوان معاون رییس جمهور در امور خارجه اعطا می شد که بیشتر عینیت داشت.
در همین راستا میزان پراکندگی قدرت در میان قومیت های ارگ نشینان که شامل تمامی مشاوران و سکرتران و خدمه می باشند با اکثریت غالب پشتون تبار پیش زمینه و احتمال بالقوه ای از جایگزینی اقوام و اقارب درجه یک حکومت برای سفرای برکنار شده از هم کیشان رییس جمهور می دهد که در تناقض آشکار با شعار تحول و اصلاحات قرار دارد.
