5 دلو 1394 - مقالات
آریانا نیوز: دولت افغانستان که حال که در مقابل هر دو گروه قرار گرفته است، بيشتر به سياست رجز خواني هميشگي متکي شده است.
افغانستان به ميداني براي جنگ هاي بيشتري در منطقه بدل شده است. وارد شدن داعش در افغانستان، اين کشور را به راستي به ميداني براي جنگ بدل کرده است. کشورهايي که از داعش احساس خطر بيشتري مي کنند، و آن را پروژه اي براي در خطر قراردادن امنيت و منافع خود مي دانند، به نحوي به حمايت از طالبان روي آورده اند. داعش نيز با حضور در ولاياتي از کشور به سربازگيري و نفوذ بيشتر اقدام کرده است. جنگ ميان داعش و طالبان نيز نشاني از جنگ هاي نيابتي بيشتر در افغانستان دارد. هر کدام از اين دو گروه که از نگاه خط فکري شباهت هايي عميقي يا يکديگر دارند، اما در منافع با يکديگر داراي تضاد شديد مي باشند، به هيچ صورت نمي توانند در يک جبهه قرار بگيرند. آنان جنگ هايي شديدي با هم دارند و کشورهاي دور و نزديک منطقه و جهان نيز به نحوي منافع خود را در اين جنگ ها مي بينند.
اما دولت افغانستان که حال که در مقابل هر دو گروه قرار گرفته است، بيشتر به سياست رجز خواني هميشگي متکي شده است. دولتمردان افغانستان به راحتي شعار مي دهند که افغانستان را گروستان داعش خواهند کرد، اما عملا کاري براي نابود سازي داعش انجام داده نتوانسته اند. در حالي که اکنون فصل زمستان است و طبق روال سالهاي قبل طالبان و ديگر گروه هاي مخالف دولت افغانستان مي بايست، براي تقويت و تجهيز خود موقتا جنگ را متوقف مي ساختند، اما اين زمستان شاهد جنگ هاي بسيار شديدتري در مناطق مختلف افغانستان ميان طالبان و دولت و همچنين داعش و دولت بوده است. اين جنگ ها نيروهاي امنيتي کشور را به خود مشغول ساخته است.
دولت افغانستان از يک طرف در جنگ عليه طالبان و داعش قرار دارد و از سوي ديگر اين دولت مي بايست با اتحاد و يکپارچگي بايد با تمام توان و قدرت، ظرفيت هاي خود را بر عليه دشمن استفاده کند. ولي دولت افغانستان وارد دور باطلي از جنجال هاي سياسي شده است که مديريت آن کار دشوار به نظر مي رسد، مگر اينکه همه نيروهاي سياسي با اتفاق نظر براي حل مشکلات سياسي کشور وارد عمل شوند و بر اختلاف نظرها ميان شان مهر پايان بگذارند، امري که واقعا بعيد به نظر مي رسد.
دولت در عرصه سياست بايد انتخابات پارلماني را مديريت کند. گرچه کميسيون انتخابات با اعلام تقويم انتخابات بدون هماهنگي با دولت، آن را در مقابل عمل انجام شده اي قرار داده است و دولت نيز رجز خواني هاي کميسيون را نظاره مي کند و اقدام جدي و قاطعي نيز در مقابل آن انجام نداده است، اما به هر حال دولت بايد بتواند انتخابات پارلماني را در سال آينده برگزار نمايد. در غير اين صورت اين دولت افغانستان است که ناتواني خود را در مقابل شماري از اشخاص تثبيت مي سازد.
دولت افغانستان هر چند در نشست هاي مختلف بين المللي درخواست هاي تقاضاي کمک به افغانستان براي ادامه حيات اين کشور را ابراز داده است، ولي عملا بايد به اصلاحات دروني در داخل سيستم بپردازد. عمده ترين مشکلات افغانستان ريشه در فساد اداري، مخالفت هاي سياسي، نبود برنامه و پلان جامع کاري، عدم شايسته سالاري، ضعف ساختار دولت و … بر مي گردد.
حاکميت يک دولت قدرتمند در افغانستان با وجود فساد اداري گسترده، غير ممکن است. تحقق صلح با شيوه هاي ناکارآمد گذشته نيز غير معقول است و اگر امکان داشت در سالهاي گذشته محقق مي شد. رشد اقتصادي در نبود برنامه و ظرفيت کافي ممکن نيست. به هر صورت آنچه افغانستان نياز دارد، صداقت و تعهد لازم براي بهبود اوضاع سياسي و اقتصادي و امنيتي در کشور است که ضرورت به داشتن تعهد، شجاعت و درايت لازم براي مبارزه با فساد اداري، تعبيض و تعصب، و.. دارد.
