سبقت غیرمجاز مسکو واشنگتن در شاهراه کابل

مناسبات و روابط دیپلماتیک و رسمی دو کشور افغانستان و روسیه در جایگاه تبادل کالا یا تسلیحات یا شراکت اقتصادی یا حمایت سیاسی از دیرباز حائز اهمیت ویژه ای بوده است؛این بسته به شرایط و جغرافیای استراتژیک طرفین می باشد.

رقابت تنگاتنگ و جنگ سرد مسکو و واشنگتن درطول بیش از یک قرن گذشته و در عرصه های مختلف همواره قربانیان و منفعت برندگان زیادی داشته است که بسته به نزدیکی معنوی و جغرافیایی به یک قطب از قطب دیگر بهره کشی کرده یا مورد بهره قرار گرفته است.

افغانستان در قلب آسیا و با افترای تروریسم پروری برای سالهای متمادی محل مارش نظامی و رژه سربازان بیش از 57 کشور جهان واقع شد و تتمه آن تاکنون نیز باقی است. پیش از آن برای بیش از یک دهه ارتش سرخ نیز کشور ما را به خاک و خون کشانده بود.

روسیه از سال 2001 تا 2008 مدام بر طبل انتقاد و اعتراض و هشدار نسبت به پیامدهای حضور نظامی سربازان امریکایی کوبید و از سال های 2008 تا 2014 نسبت به وضعیت افغانستان پس از امریکا و امنیت متزلزل در منطقه هشدار داد.

با تغییر روند دیپلماسی و نمودار تنش های روسیه و امریکا با حمایت اسراییل به سمت عدم درگیری مستقیم و نوعی مهندسی تشتت ها بدون هزینه برای این دو ابر قدرت شرق و غرب، از 2014 تا 2015 ندایی از مسکو برآمد بدین مضمون: ما نیز برای مقابله با تروریسم در کابل آماده ایم!

اشرف غنی و دیگر سران روی کار آمده حکومت وحدت ملی نیز با عدم سفر خود به روسیه و یا عدم قرابت سیاسی و دیپلماتیک نسبت به مواضع مسکو منتظر مانده اند تا ببیند این سبقت های غیرمجاز مسکو واشنگتن از یکدیگر در شاهراه کابل به کجا می انجامد.

در همین راستا عدم پذیرش رژیم صهیونیستی و غاصب اسراییل از سوی روسیه بعنوان فرمانروای شرق، می تواند اعلام آمادگی سرگی لاوروف برای کمک به محو مواد مخدر و مبارزه با بنیادگرایی افراطی را تیر خلاصی بر قلب نتانیاهو دانست که از مقاصد خود یک گام به عقب رانده می شود.