ريشه هاي اصلي فساد در افغانستان

حامد كرزي رئيس جمهور اسلامي افغانستان در سخنراني اش كه در اجلاس سراسري مبارزه با فساد اداري ايراد گرديده بود به بعضي از ريشه هاي اصلي فساد لجام گسيخته موجود در كشور اشاره كرد. رئيس جمهور در اين سخنراني يكي از خاستگاههاي اصلي فساد در كشور را زند و بند مقامات دولتي با قدرتهاي بيروني عنوان كرد. به باور رئيس جمهور طرفهاي خارجي ذيدخل در امر بازسازي افغانستان با در اختيار قرار دادن پروژه هاي كلان در اختيار مقامات ارشد حكومتي و وابستگان آنها زمينه سوء استفاده هاي كلان اين مقامات را فراهم مي آورند.

اگر نظري كوتاه به بسياري از طرحهاي بزرگ اقتصادي غير  دولتي موجود در كشور بيفكنيم آشكارا خواهيم ديد كه اكثر بنگاههاي اقتصادي موجود مستقيما و يا با واسطه ارتباط مي گيرند با مقامات ارشد حكومت افغانستان. ليست افرادي كه در رسوايي مربوط به كابل بانك دخيل بوده و با دريافت مبالغ هنگفتي از اين بانك به بهانه هاي  گوناگون زمينه ورشكستگي آن را فراهم آوردند به خوبي نشانگر آن مصيبت بزرگي است كه در اين كشور فقير كه مقام نايب قهرماني فساد را در جهان به دست آورده بيداد مي كند.

جالب است كه اكثر مفسدين بزرگ اقتصادي كشور از نور چشمي هاي قواي خارجی اند. شايد بسياري بدانند كه سال گذشته يكي از بانكهاي آمريكايي اعلام نمود كه فرزند عبدالرحيم وردك وزير دفاع افغانستان در اين بانك هفتصد ميليون دالر سپرده دارد و آشكار است  كه شخص وزير دفاع از اصلي ترين مهره هاي كاخ سفيد در دولت افغانستان مي باشد. بسياري از مقامات ارشد دولتي از قبيل فاروق وردك، داود زي و بسياري از اينان كه از بزرگترين مفسدين افغاني نيز مي باشند از قضا نزديكترين دوستان اين اشغالگران پر مدعا مي باشند. مقاماتي در شمال كشور نيز كه آشكارا بخش بزرگي از بودجه هاي انكشافي موجود را به نام خود يا به نام وابستگان خود در دست گرفته اند و از اين ناحيه سودهايي در مقياس چند ميليارد دالري را به جيب زده اند بازهم از نزديكترين دوستان كشورهاي غربي به خصوص ايالات متحده آمريكا مي باشند. بنابراين اگر حقيقتا به دنبال ريشه يابي فساد در كشور مي باشيم بايد اول از همه كشورهاي خارجي اشغالگر را متهمين رديف اول بشماريم كه از يكسو مبالغي را به نام ملت افغانستان به عنوان كمك اعلام نموده و ملت مظلوم افغانستان را مديون كمكهاي خود مي دانند و از طرف ديگر بخش بزرگ همان پولها رابه جيب متحدين خود سرازير مي سازند.

سر و صدا و غوغايي كه هر از چند گاهي و در موضع فساد اداري در افغانستان به راه مي اندازند تنها در راستاي تبرئه خود از وضعيت نابسامان موجود مي باشد و نه دلسوزي براي مردم افغانستان پس بجاست كه بخصوص قشر تحصيلكرده دانشگاهي افغان از اين دسيسه هاي بزرگ ملت خود را آگاه نمايند چرا كه در نزد بسياري از ملل جهان كمكهايي كه به حساب مردمان افغان و كمك به بازسازي اين كشور محسوب مي گردد درحقيقت بار ديگر به جيب خود همين  كشورها و يا افراد وابسته به آنان ذخيره مي گردد و در اين رهگذر تنها چيزي كه نصيب ملت مظلوم افغانستان مي گردد جز بدنامي چيزي نيست.

متاسفانه بخش بزرگي از رسانه هاي فعال در كشور به صورتي كاملا هدايت شده و هدفمند به تبليغات مضر در جهت منافع نیروهای خارجی مي پردازند بنابراين از چنين رسانه هايي اميد نمي توان داشت. اين وظيفه قشر فرهنگي متعهد كشور است كه مردم را از خطر آگاه سازند.