رابطه ی مشکوک دوستم، اسماعیل خان و داعش!

چندی است که گفته می شود نیروهای شبه نظامی سرخورده از طالبان، تحت‌ تاثیر دستاوردهای گروه داعش و تبلیغات آنها قرار گرفته اند و پرچم سیاه رنگ این گروه را در مناطق مختلفی از افغانستان و پاکستان برافراشته‌اند به نحوی که رسانه های پاکستانی حتی اخباری از بیعت طالبان با فرمانده داعش را نیز پوشش داده اند.

در حالی که مقامات امنیتی آگاه افغانستان می گویند تعداد حامیان داعش در افغانستان و پاکستان بسیار اندک است و افرادی هم که مدعی پیوستن به داعش هستند، اشخاص طرد شده از اجتماع و اقوام خود هستند، اما عده ای در تلاش هستند که این حضور داعش در افغانستان را پُر رنگ تر از قبل نشان دهند.

البته با وجود نیروهای آمریکایی، حضور داعش در کشور ما بعید نیست چرا که شواهد بسیاری نشان می دهد که القاعده و طالبان دست پرورده ی کاخ سفید برای حضور نظامی در منطقه خاورمیانه بوده است. همچنین تاسیس گروه جنایتکاری مثل داعش نیز فقط بهانه ای برای گسترش اسلام هراسی و اسلام ستیزی در غرب و زمینه ساز بازگشت متحدان غربی به عراق و سوریه بود.

کشتار، خونریزی، انتحاری، اسلحه، مواد مخدر و بد مستی، ارمغان 13 ساله حضور غربی ها در کشور ما است و علی رغم تلفات بالا، همچنان غربیها اصرار دارند که در افغانستان حضور فعال داشته باشند و اکنون هم حضور داعش در کشور ما را بهانه ی جدیدی برای بی ثبات افغانستان قرار داده اند.

آنگونه که والی نیمروز و هلمند و چند ولایت دیگر درباره داعش می گویند: اعضای منتسب به داعش در افغانستان نه به نیروهای دولتی حمله می کنند و نه نیروهای بین المللی را هدف قرار می دهند بلکه فقط با اعضای طالبان به سختی می جنگند تا آنها را مجبور سازند رنگ پرچمشان را تغییر دهند و بیعت خود با ملاعمر را شکسته و با ابوبکر البغدادی بیعت کنند!!!!

خوب دقت کنید جنگ داعش و طالبان بر سر تغییر رنگ پرچم و یک بیعت ظاهری! به عقل چه کسی می رسید که غربیها به این آسانی بتوانند داعش را به مناطق مرزی شرق افغانستان انتقال دهند و حضور آنها را منطقی جلوه داد و ساختن ارتش برای آنها را نیز واقعی نشان دهند.

سوالی که مطرح است اینکه چرا به یکباره نام داعش در افغانستان بر سر زبانها افتاد؟ چرا بلافاصله جنرال دوستمی که سالها تفنگ خود را بوسیده و به کناری گذاشته بود، سخن از ایجاد ارتش 20 هزار نفری به میان آورد؟ شورای بزرگ مجاهدین که طرح ایجاد آن دو سال پیش منتفی شده بود، چرا باید با وجود مخالفتهای فراوان دوباره مطرح گردد؟

مجموع پاسخ به این سوالات یک چیز می شود: آمریکا یکبار دیگر می خواهد ناامنی را به افغانستان بازگرداند.

توضیح بیشتر در این زمینه در سخنان جنرال مراد علی مراد فرمانده نیروهای زمینی ارتش ملی کشور مشهود است که گفت: ایجاد واحد 20 هزار نفری خارج از ساختار نیروهای ارتش برای مبارزه با طالبان که پیشنهادش را جنرال دوستم داده، به هیچ وجه قابل قبول نیست و ما هیچ گروهی نظامی خارج از ساختار نیروهای امنیتی کشور را نمی پذیریم زیرا ارتش ملی بهترین واحدها را درساختار خود دارد که جوابگوی تمام نیازمندی های کشور است.

این سخنان یعنی مخالفت صریح با جنرال دوستم و محمد اسماعیل خان مبنی بر ایجاد یک واحد نظامی مجزا (ارتش 20 هزار نفری دوستم یا شورای بزرگ مجاهدین). و این یعنی اینکه این رهبران با نفوذ یکبار دیگر باید در مقابل دولتی که به خواسته های ظاهرا منطقی آنها نه می گوید، بایستند.

دوستم می گوید باید برای جلوگیری از گسترش داعش در افغانستان ارتش 20 هزار نفری متخصص و بومی به راه اندازد و اسماعیل خان می گوید برای بازگشت امنیت به غرب کشور نیاز به تشکیل شورای مجاهدین است. از آن طرف هم طالبان روز به روز بر شدت حملات خود می افزایند. حتی چینش کابینه نیز غیر منطقی به نظر می رسد.

اگر بخواهیم از مطالب فوق بطور منطقی نتیجه بگیریم، حاصل این می شود که بین این همه جنجال و چالش نظامی و سیاسی، کسانی درپشت پرده قرار دارند که می خواهند از این اوضاع آشفته به نفع خود استفاده کنند. به بیان ساده و روان، آمریکاییها یکبار دیگر با تکرار بازی 20 سال پیش خود قصد دارند ناامنی و بی ثباتی در کشور را در نقطه اوج خود نشان دهند و زمینه های لازم را برای اهداف و برنامه های جدید خود بچینند که البته غربیها در امر تفرقه انداختن و حکومت کردن، سابقه ای دیرینه دارند.

ولی افسوس که دولتمردان ما به این موضوعات کمتر بها می دهند و امریکا آنها را به قدری مصروف و مشغول نگاه داشته که فرصت رسیدگی به این موضوعات را ندارند.