دیروز از تهران تا کابل امروز از کابل تا تهران

از زمان تحلیف ریاست جمهوری اشرف غنی و ریاست اجرایی عبدالله در تاریخ 7 میزان 1393 هم حسن روحانی رییس جمهور ایران و هم محمد جواد ظریف وزیر خارجه و هم دیگر مقامات عالی رتبه این کشور در نمایشگاه محصولات فرهنگی و دیگر مناسبت ها پای بر خاک کابل گذاشته اند.

تا 28 حمل 1394 که اشرف غنی و هیات 70 نفری همراه شان عازم تهران شدند تا با ماه ها تاخیر و تعلل بالاخره نقطه پایانی بر اما و اگرهای مناسبات تهران و کابل در حکومت جدید دو کشور از دولت تدبیر و امید تا دولت وحدت ملی بگذارند؛…

درخصوص مناسبات نامتوازن و بعضا نامتعادل و باری به هر جهت حامد کرزی در طول بیش از یک دهه گذشته که دلخوری و نارضایتی توامان همسایگان شرقی و متحدان غربی را در پی داشت سخن ناگفته ای باقی نمانده است اما برای دولت های جدید دو کشور همسایه بسیار حرف و حدیث باقی است.

اگر امریکا با هر پیمان امنیتی یا استراتژیک و نظامی یا کمک های ظاهرا بلاعوض اقتصادی خود در مظان توجه افغانستان قرار می گیرد و سیل حامیان یا مخالفان را در کشور براه می اندازد؛ درباره کشوری مثل ایران قضیه کاملا فرق می کند.

وضعیت مهاجران میلیونی قانونی و غیرقانونی افغانستانی در ایران، اشتراکات فرهنگی و زبانی و نژادی و دینی، تردد در مرزها و گمرکات، تبادل کالا، ناامنی های موثر و متاثر متقابل و نیز سوخت و مواد اولیه برای معادن و نیروی کار و امثالهم همه و همه افغانستان را ناگزیر از تعامل با این کشور همسایه با کیلومترها مرز مشترک می کند.

اگر تا دیروز از تهران تا کابل مورد بحث و بررسی و رایزنی قرار می گرفت امروز از کابل تا تهران بدین گونه است؛ به عبارت دیگر افغانستان با برون رفت از حاشیه و ضعف مفرط در سالهای دهه 80 اینک ترسیم کننده امنیت و اقتصاد در منطقه است.

آنچه را دستاورد می نامیم از قراردادهای اقتصادی و انکشافی و نظامی و فرهنگی و سیاست خارجی تا آنچه را دستبرد به حریم یک کشور می نامند فاصله ای کمتر از یک دیوار مرزی دارد این یعنی اشرف غنی و روحانی می توانند مناسباتی ورای مناسبات احمدی نژاد و کرزی داشته باشند.

لذا با استناد به تمام آنچه ذکر شد و هر آنچه از قلم افتاد این سفر دیرهنگام را نه تنها از جانب کابل برای تهران که از جانب تهران برای کابل نیز باید از نظر گذراند. تغییر رویه ایران نسبت به امریکا خود مصداق بارزی بر این مدعا است که افغانستان می تواند زین پس یک نقطه ثقل باشد نه یک نقطه کور.