دولت عین و غین را از فساد دور نگه دارید

آمارها نشان می دهد که با گذشت بیش به سیزده سال از استقرار حکومت مرکزی در افغانستان هنوز یک سوم جمعیت کشور زیر خط فقر زندگی می نمایند یعنی به مشکل می توانند نان شب و روز خود را به دست بیاورند.

اگر جمعیت فرضی کشور 30 میلیون نفر در نظر بگیریم، ده میلیون افغانستانی زیر خط فقر، ده میلیون بالای خط فقر و دارای زندگی تقریبا مناسب و ده میلیون نفر دیگر دارای زندگی مرفه و نسبتا آرامی می باشد که بیشتر شامل قشر خاصی از جامعه هستند.

براساس معلومات وزارتخانه ها مختلف در حال حاضر در سراسر افغانستان تنها 23 فیصد مردم با آب آشامیدنی صحی دست رسی دارند، 24 فیصد مردم زیر سن 15 سال قادر به خواندن و نوشتن هستند و 30 فیصد شاگردان مکاتب مصروف کار و یگانه منبع درآمد خانواده های خود هستند.

کشته و معلول شدن فرزندان خانواده و حتی مهاجرت های طولانی آنها به خارج از کشور، پدران و مادران پیر را مجبور به کار کرده زیرا در افغانستان هیچ کمکی از سوی هیچ نهاد دولتی با سالمندان نمی شود، لذا میزان میانگین امید به زندگی در بین مردم کشور ما چهل سال است.

در حال حاضر و در شب روز سال جدید، غذای بسیاری از کارگران تنها قطعه ای نان و پیاله چای و حتی گاه بدون چای است. آنها به نان بسیار کم قناعت می کنند و ساعت های طولانی مشغول به کار می شوند ولی باز هم در خرج زندگی خود با مشکلات فراوان روبرو هستند حتی بسیاری از کسانی که کارمند دولت می باشند نیز معاش ماهیانه شان برای مصرف خانواده شان کافی نیست.

این آمار در حالی ارایه می شود که طی سیزده سال گذشته ، بیش از صد میلیارد دالر به افغانستان کمک شده است، اما این مبلغ هنگفت نتوانسته تغییر چشمگیری در زندگی روزمره مردم به وجود آورد.

ولی متاسفانه با وجود این شرایط تاسف بار، برخی از اعضای دولت وحدت ملی و نزدیکان وزیران دولت قبلی، با دریافت قرضه های چندین میلیون دالری کاخ های بسیار مجلل در دبی خریداری می کنند. بسیاری از وابستگان به حکومت خانه های بسیار گران قیمت در بهترین جاهای شهرهای مختلف دارند، بدون اینکه بدانند این پول ها از کجا آمده است؟

موترهای گران قیمت روز، محافظین خارجی ، قصر مجلل برای نشیمن، حساب های بانکی خارج از کشور و هزینه های آن چنانی برای رسیدن به قدرت، در برابر این همه فقر و بدبختی مردم ، این سوال را در ذهن تداعی می نماید که این پولها از کجا آمده است؟

کرزی پنج سال پیش در مراسم تحلیفش گفته بود که مقامات عالی رتبه دولت بخصوص وزیران، معینان و والیان، مکلف هستند که داراییهای منقول و غیرمنقولشان را ثبت کنند. اما این وعده هیچگاه عملی نشد و ظاهرا در دولت جدید هم قرار نیست این اتفاق بیفتد حتی با تکمیل شدن کابینه.

قرار بود برای معلوم کردن دارایی های مقامات عالی رتبه حکومت افغانستان، با مشورت شورای ملی، قانونی ایجاد شود، که مثل همیشه این قانون ها بر روی کاغذ باقی ماندند و هیچ کس پیگیری نکرد که مگر یک وزیر چقدر معاش ماهیانه دارند که می توانند این همه بریز و بپاش انجام دهد؟ نمایندگان پارلمان هم به جای اینکه به این امور اساسی بپردازند، همچنان سرگرم زد و بندهای سیاسی هستند.

به راستی اگر دارایی های سران حکومت مشخص شود، جلوی بسیاری از مفاسد در طول زمان گرفته خواهد شد. به هر حال این اتفاق در حکومت کرزی صاحب که نیفتاد، خدا کند در دولت جدید عملی شود.