دفاع از حرمین شریفین، دروغ بزرگ

برای ناآرامی های فزاینده و تنش های صعودی در یمن و به تبع آن در منطقه از سوی عربستان و پاکستان دلایل و بهانه ها و عذرهای زیادی تراشیده اند و می تراشند؛ ضمن تاثر عمیق از وضعیت بغرنج صنعا می پردازیم به آنچه کابل بر سر خود خواهد آورد و آنچه صنعا بر سر کابل خواهد آورد. با این پیش فرض که قربانی با پای خود به قربانگاه رفته است.

رقابت عربستان و ایران:

در گام اول می توان منازعات نوستالوژیک تهران و ریاض درخصوص سوگیری های نظامی و اقتصادی و سیاست خارجی را مورد بحث و بررسی قرار داد. این اصطکاک ها و رقابت شدید هم در اتحاد و سرسپردگی ریاض به اورشلیم و هم در برائت تهران از اورشلیم نمود می یابد.

با انتشار بیانیه لوزان و توافق های اولیه ایران با گروه 1+5 که هم در بازار صادرات نفت و هم در لغو تحریم ها و بالارفتن ارزش ارز ایران تاثیرگذار است؛ عربستان که ضررهای بسیاری از بشکه های نفت زیر قیمت و نیز تبادل کالا متحمل خواهد شد به تکاپو افتاده است.

گرچه اسراییل این توافق را در هاله ای از ابهام می داند و آن را حباب گونه برای تسخیر افکار عمومی می خواند اما سوگیری محسوس و ملموس تهران واشنگتن به یکدیگر، ریاض را بیش از پیش برای حمله به صنعا و برآوردن تمایلات نامشروع کاخ سفید مصمم ساخت.

افغانستان در دسترس تر از همیشه:

افغانستان در قلب آسیا و در بهترین موقعیت جغرافیایی و امنیتی خود برای گذرگاه و قربانگاه انتقال تسلیحات نظامی و نیروی انسانی متجاوز بر خاک یمن و یا صرفا بعنوان سپر دفاعی عربستان، در دسترس تر از همیشه است!

به عبارت دیگر افغانستانی که ماه ها و سال ها از سوی شبه تروریستان القاعده با رهبری اسامه بن لادن عربستانی گزیده و زجرکش می شد، اینک با همسویی غیر مسوولانه و در تضاد با منافع درازمدت و میان مدت ملی و منطقه ای سپر بلای حملات مدافعان انصار الله به متجاوزان سعودی خواهد شد.

تلاقی منافع امریکا با منافع افغانستان، دروغ بزرگ:

از دیگر سو منافع مردم ملکی و ملی افغانستان درحال حاضر ایجاب می کند که صلح و بی طرفی را سرلوحه خود قرار دهد و درگیر زیاده خواهی های ریاض و ملک سلمان بن عبدالعزیز نشود چرا که در خطر بودن حرمین شریفین بیشتر به یک دروغ بزرگ شبیه است تا ادعای قابل اعتنا.

از تمام احتمالات و تحلیل و واکاوی شرایط موجود که بگذریم عربستان به هر دلیلی به یمن حمله کرده است، افغانستان به علت ایران، به علت امریکا، به علت پاکستان و به علت خود عربستان نمی بایست خود را قربانی و درگیر پاک باخته این جنگ منطقه ای کند. که اگر چنین شود خاک کابل عرصه تاخت و تاز موجه و مجدد قدرت های رقیب و همسایه می گردد.