13 میزان 1394 - مقالات
درحالی صدها داکتر و بیمار و غیرنظامی طعمه طمع سربازان امریکایی شدند که تنها عکس العمل و واکنش مسوولان افغانستانی، ابراز تاسف و عرض تسلیت و غم شریکی بود و دیگر هیچ! در واقع تا افغانستانی ها به خود نقبولانند که دست طالبان و یانکی ها در یک کاسه خونین است همین آش و همین کاسه!
درحالی فاجعه عظیم قندوز، مورد خشم عمومی نسبت به طالبان و همکاری مزدورانه مسوولان قرار گرفت که بعد مهمتری از ابعاد این قضیه دلخراش مغفول ماند. اینکه طراح و مجری و گرداننده ی حملات علیه مردم ملکی یک نظام واحد باشد به مراتب دردناک تر است از…
از اینکه افغانستان را قربانی مفرط ناتو و مخالفان مسلح این نمایش خیمه شب بازی برای تحریک افکار عمومی جهان و سرازیر شدن سیل نیروهای ناتو و کمک های مالی اعم از دالر و یورو و پوند بدانیم.
حمله هوایی شبانه و راکتی ناتو به سرکردگی امریکا که شفاخانه ی قندوز را هدف حمله ناجوانمردانه ی خود قرار داد و دهها کودک و نوجوان و زن و مرد و کهنسال و جوان و سربازان زخمی و مردم ملکی بی دفاع را به شهادت رسانید؛ نباید…
نباید تحت الشعاع حمله گسترده و کشتار دسته جمعی و عظیم و سپس سقوط قندوز به دست طالبان قرار بگیرد چرا که حداقل طالبان و مخالفان مسلح در جنگ روبرو و تن به تن مردم را به خاک و خون کشاندند اما یانکی ها با شقاوت تمام، زخمیان و بیماران و داکتران بدون مرز را طعمه مرگ نمودند.
داکتران شفاخانه قندوز، پیشمرگان دست درازی های ناتو و مشخصا امریکا به بقایا و پس مانده های طالبان است؛ از این رو، همچنان که صداها برای برنامه ریزی عظیم و قیام علیه طالبان جنایتکار بلند شده است می بایست برای امریکای جنایتکارتر نیز بلندتر گردد.
اگرچه سالیان سال درخصوص حملات راکتی و هوایی امریکایی ها بحث و انتقاد و اعتراض از حامد کرزی و رییس حکومت گرفته تا دیگر ارگ نشینان مخالف مصونیت سربازان یانکی بود و صورت گرفت با این حال، حکومت وحدت ملی ناتوان تر و دست نشانده تر از آنست که اخطاری دهد.
درحالی صدها داکتر و بیمار و غیرنظامی طعمه طمع سربازان امریکایی شدند که تنها عکس العمل و واکنش مسوولان افغانستانی، ابراز تاسف و عرض تسلیت و غم شریکی بود و دیگر هیچ! در واقع تا افغانستانی ها به خود نقبولانند که دست طالبان و یانکی ها در یک کاسه خونین است همین آش و همین کاسه!
