خليلزاد، مرد هشت ميليارد دالری

در کابل بار ديگر زلمی خليلزاد ورد زبان ھا شده است، اما اينبار به خاطر ثروتش. زلمی خليلزاد که يکی از مھره ھای اصلی امريکا در انھدام کشور ھای شرق ميانه واشغالِ جابِرانهٔ افغانستان بوده صاحب بيش از ٨ ميليارد دالر شده است.

اين شخص ضد خصايل انسانی از برکت کشتار مردم عراق و افغانستان به ثروت قابل ملاحظه ای دست يافته است. خصوصاً دست يابی خليلزاد به تيل و گاز منطقۀ کرد نشين عراق و عقد قرارداد ھای ھنگفت از طريق ان جی او ھا در افغانستان، او را صاحب گنج قارون ساخته است.

خليلزاد از زمرۀ کسانی بود که تجزيۀ عراق را به کلنتون ریيس جمھور وقت امريکا پيشنھاد کرده بود. او در پھلوی چينی، ولفويتس، رامسفيلد و ساير محافظه کاران جنگ طلب ياداشتی به کلنتون فرستاد که کشتار مردم عراق و انھدام تمام ساختار زيربنایی آن کشور سفارش شده بود.

خليلزاد متعلق به گروھی است که برای حمايت و توسعۀ اسرایيل معتقدند که نقشۀ شرق ميانه بايد کلا تغيير بخورد و ھر کشوری که در اين منطقه با اسرایيل و طرح امريکا به مخالفت برخيزد، بايد منھدم گردد و صد ھا سال به عقب برده شود.

دو مثال عمده پيش نظر ما است: اول عراق و دوم ليبيا. برای سوريه ھم چيزی باقی نگذاشته اند که بتواند به آسانی دوباره قدعلم نمايد.

بعد از انھدام عراق، خليلزاد پاداش خود را گرفت و به حيث سفير امريکا از جانب بوش در آن کشور مقرر گرديد. در ھمين زمان بود که تيل و گاز عراق خصوصا منطقۀ کرد نشين در دست چپاولگران غرب افتاد.

بارزانی که قبلا طرح دوستی را با خليلزاد ريخته بود، به اين شخص مکافات داد و او را از ثروت مردم عراق متمول ساخت.

البته که تقرر خليلزاد به حيث سفير امريکا در افغانستان، او را ھم قادر نمود که با ھمکاری يک تعداد از خاينان ملی، قرارداد ھای چاق کنی را تصاحب کند و مقدار عظيم پول در جيب بزند.

خليلزاد که از روی نازدانگی در محافل حاکمۀ امريکا به نام “زل” ياد می شود، در دوران حاکميت اوباما و شرکا از تاخت و تازش کمی کاسته شده است. چنانچه زمانی که کری ریيس کميسيون خارجی سنای امريکا بود و سفری در سال ٢٠٠٩ به افغانستان نمود تا ترتيب کار “انتخابات” رياست جمھوری را دھد، به خليلزاد روی خوش نشان نداد.

در يک مجلس در سفارت امريکا، خليلزاد که بدون دعوت آمده بود خشم کری را برانگيخت. کری به سفير امريکا گفت که به زل بگویيد که اتاق را ترک نمايد و خليلزاد ھم با سرافگندگی مجلس را ترک گفت…

عبدلله امينی، کابل