خادم ملت، مکان دشمنان ملت را تغییر داد!

محترم اشرف غنی که هنوز از سفر امارات عربی بازنگشته قصد سفر به ترکمنستان و دیدار با مقامات عشق آباد را دارد، در مصاحبه ای با شبکه اسکای نیوز به بیان دستآوردهای سفرهای خود پرداخت و در بخش پایانی گفتگوی خود گفت: من در درجه اول خادم افغانستان هستم و نه رهبر آن؛ رهبران من یتیمان و فقیرانی هستند که به من رای دادند.

جناب اشرف غنی خود را خادم ملت خواند ولی نگفت که منحیث یک خدمتگذار در قبال رهبران خود (یتیمان و فقیران این سرزمین) طی این چهار ماه گذشته از دولتش چه برنامه هایی را طرح ریزی کرده تا رفاه عمومی مردم و وضعیت اقتصادی کشر بهبود یابد.

طی این چند ماه از جناب خادم ملت، جز سفرهای بسیار پرهزینه که با هیات های کلان و متعدد انجام شده، چیزی مشاهده نشده است. در واقع وی در سیاست خارجی خود فعال عمل کرده است اما حاصل این سفرها چه بوده و غیر از پیمانهای امنیتی متعدد چه به همرها داشته، مطلبی است که رییس جمهور از بیان آن طفره رفته است.

به ویژه در سفر اخیر به امارات متحده عربی که با چهار هدف: امضای پیمان استراتژیک با امارات، امضای پیمان امنیتی با آن کشور، سرمایه گذاری امارات در افغانستان، ایجاد تسهیلات و اجازه کار برای کارگران افغانستان با گذرنامه افغانستانی انجام شد. ولی مسایل پشت پرده ی آن مطرح نگردید.

به گفته ی آگاهان مسایل سیاسی اشرف غنی علاقمندی فراوانی به طرح مصالحه و مذاکره با طالبان دارد و برایش ایجاد صلح و ثبات در کشور بسیار ارزشمند است به نحوی که خود اقرار کرده برای صلح کار می کند و حتی حاضر است سرش را در راه صلح فدا نماید. این طرز تفکر اشرف غنی باعث شده تا گمان زنی ها درباره اهداف وی به امارات به سمت انتقال دفتر طالبان از قطر به امارات تغییر کند.

امارات متحده عربی یکی از کشورهایی است که در کنار پاکستان و عربستان سعودی رژیم طالبان را در سال 1374 خورشیدی به رسمیت شناخته بود. هرچند که در ظاهر مدعی است طالبان در لیست سیاه امارات قرار دارند ولی کمکهای مالی این کشورها به شبه نظامیان افغانستان بر هیچ کس پوشیده نیست.

اگر به یاد داشته باشید اولین دفتر رسمی طالبان در قطر افتتاح شد که به دلایل متعددی مذاکرات در آنجا ناموفق برگزار شد و کمتر از 24 ساعت پرچم و فتر طالبان باز و سپس بسته شد. از آن به بعد قطری ها که مابین اختلاف کاخ سفید و ارگ کابل گرفتار آمده بودند از میانجیگری میان طالبان و دولت افغانستان پشیمان شدند چرا که هدف قطر از این میانجیگری ها، ایفای حیثیت برای خود در سطح منطقه و بین الملل بود که بر اثر اختلاف کرزی و آمریکا به مقصود خویش نرسید.

ظاهر امر نشان می دهد قطری ها به اشرف غنی روی خوش نشان ندادند و برای میزبانی مجدد از طالبان اعلام آمادگی نکردند. به همین دلیل هم رییس جمهوری افغانستان مجبور شد دست به دامان اماراتی ها شود و از آنها بخواهد تا در قضیه ی مذاکرات صلح جایگزین قطر ثروتمند و جویای نام شوند.

البته شاید این تلاشهای اشرف غنی از یک بابت قابل تقدیر باشد که می خواهد برای کشور صلح و ثبات ایجاد نماید اما سوال اساسی این است که با کدام طالبان؟ همین طالبانی که روز به روز بر تعداد حملات انتحاری خود می افزایند یا طالبانی که پاکستانی هستند و ربطی به مردم افغانستان ندارند؟

بنا بر گفته کارشناسان مسایل سیاسی دولت افغانستان طی 13 سال گذشته همیشه با آن عده از طالبانی مذاکرات صلح را انجام داهد که اصلا در جنگها نقشی نداشته اند. در واقع کسانی که جنگ را به پیش می برند، هیچگاه جایگاهی در مذاکرات صلح نداشته اند، آن عده ای هم که به مذاکرات صلح پیوستند، بازگشت آنها به آغوش وطن چندان تاثیری در ایجاد صلح نداشته است.

اکنون هم که به سفارش پاکستان وحمایت مالی عربستان و البته به دستور مستقیم کاخ سفید، خبرهایی از حضور داعش در نقاط مختلف کشور ما به گوش می رسد که احتمالا اشرف غنی صاحب در قبال آنها سکوت اختیار خواهد کرد تا ببیند اربابان غربی اش چه دستوری در این زمینه با خادم ملت خواهند داد!!!