حذف مجاهدین عامل موفقیت دولت می گردد؟!

قبل از شروع مراسم معارفه نامزد وزیران، کمیسیون مشترک مجلس نمایندگان، هفت نامزد وزیر پیشنهادی حکومت را به دلیل داشتن تابعیت دوم، رد صلاحیت کرد تا اثبات گردد که کابینه اشرف غنی و عبدالله بسیار ضعیف است و جای برخی سران و بزرگان در این میان خالی است.

برخی از سران جهادی از جمله اسماعیل خان بر این باور هستند که اشرف غنی و عبدالله با کنارگذاشتن بزرگان از کابینه ی خود جفای بزرگی به کشور کرده اند چرا که این اشخاص به خوبی با خلق و خوی مملکت داری آشنا هستند و می توانند کارها را به پیش ببرد. در طرف مقابل عده ی دیگری می گویند که دوران جهاد و جهادی گری به پایان رسیده و اکنون نوبت تخصص است.

درباره اینکه روز به روز تخصص در عرصه های مختلف سیاسی اهمیت بیشتری پیدا می کند، شکی نیست اما اینکه بزرگان و سران کشور به بهانه ی گذشتن تاریخ انتقضای جهاد از حکومت کنار گذاشته شوند، در واقع حذف کردن 30 سال تجربه است به ویژه اینکه در کابینه جدید نشانی از جایگزینی تخصص به جای تجربه نیست.

اینکه امثال اشرف غنی بگویند رهبران مجاهدین دیگر تاریخ مصرفشان گذشته و به درد حکومت نمی خورند و باید حضورشان در عرصه دولتداری کمرنگ تر شود، بیشتر شبیه یک توطئه غربی است تا یک روش مناسب برای حکومتداری.

درست است که مردم از سواستفاده برخی از رهبران جهاد و فرماندهان مشهور مقاومت دلسرد شده اند که البته حق هم دارند وقتی مشاهده می کنند که بعضی از رهبران به اصطلاح جهاد براى آينده خود و خانواده هاى شان ميليون ها دالر را در بانک هاى خارج ذخيره کرده اند و صاحب ثروت هاى بى حساب در داخل و خارج کشور اند، اما هیچ توجهی به خانواده های شهدا نمی شود، اما آنچه ضروری است اینکه مردم با بصیرت بیشتری به مجاهدین نگاه کنند و همه را با یک چشم نبینند. به عقیده آگاهان مسایل سیاسی طی 34 سال گذشته ما در افغانستان 3 گروه را در یک لباس دیدیم تحت نام مجاهد. که عملکردهای شان فرق می کرد.

اول: شامل مجاهدین راستین می شود که بدون کدام ادعا چوکی پرستی بخاطر اعلای کلمه الله و آزادی کشورشان جانانه مبارزه کردند و شهید شدند که درود خدا بر انان باد و اکنون نیز جزو مظلوم ترین شهدای اسلام اند.

دوم منافقین: این گروه توسط دستگاه استخباراتی روسها در لباس مجاهدین وارد صفوف مجاهدین شدند. بطور ماهرانه کارهایی را به دستور روسها و کمونیستها انجام می دادند که سبب بدنامی مجاهدین و سبب اختلافات بین مسلمین می گردید و تعداد زیادی از مجاهدین واقعی بصورت مرموز ازبین رفتند که کار منافقین بود. به تدریج و به بهانه های این و آن و همکاری غیر مستقیم روسها مجاهدین را حاشیه راندند و منافقین در لباس مجاهدین زمام امور را در دست گرفتند و شروع به تقویت اقتصاد شخصی خود از طریق خوردن خون ملت نمودند.

سوم: این گروه به هیچ چیز دیگر فکر نمی کند نه دین نه مذهب نه هویت نه منافع ملی. فقط خوش گذرانی، تاراج بیت المال، نوکری و غلامی بیگانگان برای حفظ قدرت شان. هر کشوری که به اینها پول و قدرت بدهد به ساز همان کشور می رقصند. منافع ملی، دین و ناموس ملت را فدای خواسته های باداران یهود و نصارای خود می کنند ولی خود را در نقاب و لباس مجاهدین پنهان کرده اند.

اما آنچه مسلم است اینکه دولت و مردم افغانستان نباید ارزش هاى دينى، ملى و وقایع سرنوشت ساز کشور را در چهره چنين اشخاصی ببینند. این افراد سودجو همیشه بوده و خواهند بود. ملت ما باید این اشخاصی که ادعای جهاد و مجاهد را دارند، کردار آنها را با کتاب خدا مقایسه کنند و بین آنها تفاوت قایل شوند.

یقینا اگر دولتمردان و مردم ما حماسه های تاریخی کشور را نشان دهنده رشادت پایمردی و استقامت افغغانستانیها در برابر نیروهای بیگانه است، فراموش نمی کردند، امروز ما شاهد این همه جنایت توسط سربازان خارجی نبودیم. اگر امروز در کشور ما خارجی ها به مقدسات توهین می کنند، اگر بی بندوباری را ترویج می دهد، اگر حرمت حریم خانواده ها را نگاه نمی دارند، اگر معادن و منابع ملی ما به سرقت می رود، اگر طالبان پاکستانی و عربستانی برادران و مخالفان سیاسی ما خوانده می شوند و … همه به خاطر آن است که ما فراموش کردیم می توانیم در مقابل تجاوز خارجی ها ایستادگی کنیم و می توانیم روی پای خود بایستیم.

واقعیت قضیه این است که غربیها با طرح های از پیش تعیین شده خود توانستند تعدادی از چهره های اصلی را وارد روند فساد اقتصادی کرده از آنان چهره های بدنام و سوء استفاده گر بسازند. تا بدین وسیله بتوانند چهره های شاخص جهاد را بدنام کرده تقدس جهاد را نیز در ذهن مردم کمرنگ بسازند که متاسفانه سیاست دولت جدید نیز بر همین مبنا است.