جنایتکاران، متحدان خوبی برای افغانستان نیستند

عربستان سعودی بعد از چهار هفته بمباران مناطق مسکونی و نابودی زیر ساخت های کشور همسایه خود یمن و کشته و زخمی کردن هزاران مسلمان این کشور پایان عملیات خود را اعلام نمود، تا این جنگ نیز دقیقا به همان شکل جنگ های گذشته رژیم صهیونیستی علیه مبارزان فلسطینی و لبنانی به پایان برسد.

بالاخره صبر استراتژیک مردم یمن نتیجه داد و به تدریج اعضای ایتلاف مهاجم و حتی شاهزاده های سعودی را مجبور به پذیرش شکست کرد.

به گفته صاحب‌نظران بعد از اعلام رسمی پاکستان در عدم مشارکت در این تجاوز و نوسان مواضع قاهره شکست این تهاجم رسما اعلام شد اما کاهش تدریجی حضور سودان در جنگ و پیوستن امارات به جرگه مخالفان ادامه آن، عملا شاهزاده های لجباز ریاض نشین را مجبور کرد تا تلاش کنند به دنبال راه آبرومندانه ای جهت بازگشت به حجم طبیعی خود در منطقه باشند، زیرا به تدریج برای آل سعود مشخص شد که ادامه تجاوز نه تنها ایتلاف جنگ را به سوی تفکیک پیش می برد بلکه احتمال فروپاشی ساختار خانواده سلطنتی عربستان را هم بیش از هر زمان دیگری افزایش می دهد.

به اعتقاد کارشناسان اگر ریاض پیش از تهاجم به یمن صرفا به دلیل استعفا و فرار منصور هادی دچار سرخوردگی شده بود امروز باید در کنار آن ناکامی، بار شکست جنگ در برابر یک کشور عربی ضعیف از لحاظ نظامی، فقیر از لحاظ اقتصادی، متزلزل از لحاظ سیاسی و نا آرام از لحاظ امنیتی را هم به دوش بکشد در حالی که اتهام همکاری با رژیم صهیونیستی، تجاوز به یک کشور همسایه عربی، فریب کشورهای عرب دیگر برای ورود به جنگی تجاوزکارانه ، هم پیمانی علنی با گروه تروریستی همچون القاعده و… را هم تحمل کند.

به طور حتم تراکم این ناکامی‌ها و کابوس شکست باعث شده است تا رهبران آل سعود به فکر تصحیح این اشتباه بزرگ افتاده تا خود را از باتلاقی که شاهزاده جوان سعودی محمد بن سلمان، آنها را در آن گرفتار کرده، نجات داده و پیش از کشور خانواده سلطنتی را از ورود به ورطه نابودی نجات دهند.

گرچه سهم عمده ای از این شکست مدیون مقاومت سرسختانه مردم یمن و مدیریت هوشمندانه دولت موقت این کشور به رهبری آقای عبدالملک الحوثی است اما نباید از اشتباهات بزرگ طرف متجاوز نیز به آسانی گذشت ، اشتباهاتی که خود یکی از مهمترین دلایل بروز ریزش در ایتلاف دهگانه هم محسوب می شود.

با نگاهی به تحلیل رسانه ها می توان دلیل ناکامی‌های عربستان در جنگ هفتم علیه یمن را در چند مورد زیر خلاصه کرد: 1- کپی برداری از ارتش صهیونیستی و تنبلی و شکنندگی بسیار زیاد نیروی زمینی ارتش عربستان 2- بی توجهی آمریکا به این جنگ عربی و عدم حمایت علنی از آل سعود که باعث سرخوردگی متحدان آل سعود شد 3- ارجحیت امنیت ملی ترکیه و پاکستان بر کمکهای اقتصادی آل سعود و ….

این موارد باعث شد تا شاهزاده های سعودی که تا دیروز در یمن به دنبال تثبیت هرچه بیشتر قدرت داخلی خود از یک سو و به رخ کشیدن توانمندی نظامی خود در منطقه از طریق به شکست کشاندن انصار الله بودند، مجبور شوند در مقابل مقاومت ملت یمن و درایت رهبران انصار الله سر تعظیم فرود آورده وبدون رسیدن و تحقق هدف اعلام شده خود یعنی بازگرداندن عبدربه منصور هادی به عدن این تهاجم را متوقف کنند.

به هر شکل خود نیز پیش از هر طرف دیگری دریافتند که ادامه جنگ فرسایشی علیه یمن به معنای پذیرش و ریسک کشیده شدن جنگ و درگیری به داخل خاک عربستان است واقعه ای که می تواند ساختار لرزان حاکمیت‌شان را به شدت تحت الشعاع قرار دهد.

اکنون باید به جناب اشرف غنی که خود را متعهد سرسخت آل سعود می دانند، یادآور شد که این شکست تاریخی لکه ی ننگی برای عربستان است. کشتار بی پناهان با بمب های هوایی و کشتار جمعی چه افتخاری دارد که سعودی ها به آن مباهات می‌کنند و بر وحشی گری های خود نام پیروزی می گذارند.

لذا از این جنگ 26 روزه می توان نتیجه گرفت که آل سعود به عنوان حامیان اصلی گروه های تروریستی هرگز نمی توانند داعیه دار آوردن صلح به افغانستان باشند و نزدیکی اشرف غنی به عربستان بیشتر از آنکه جنبه دینی و سیاسی داشته باشد، توصیه های آمریکایی است تا اهداف کاخ سفید بیش از پیش در منطقه تامین گردد.