10 حوت 1393 - مقالات
مدال های دولتی و نشان های عالی افتخاری که هریک تاریخچه، پیشینه و ارزشی والا برای شهروندان کشور محسوب می شود با استناد به شرایط خاص و لحاظ امتیازات ویژه به افرادی تعلق می گیرد که بر ارزش آن نشان ها و مدال ها بیافزایند نه اینکه از آن بکاهند.
از آنجا که افغانستان در دور تسلسلی باطل به گرد خود می چرخد و با هر گامی که به پیش می گذارد دو گام به عقب باز می گردد حتی درجات عالی ملی و افتخارهای متناسب با دوش افسران ارتش و یا کارمندان لایق حکومتی بر دوش خارجیان … قرار می گیرد.
نیم نگاهی به گذشته و تاریخ مدال پر افتخار غازی وزیر محمد اکبر خان به خوبی این عمل ناشایست و درخور سرزنش اشرف غنی و عبدالله را زیر سوال می برد که چرا و چگونه از افتخارات گذشته خود دست می شوییم و به خواری و ذلت تاریخی گردن می نهیم.
سالیان سال قبل در چنین روزهایی و یا روزهایی از این دست که افغانستانی های عزتمند استعمار و استکبار و استثمار روباه پیر را تاب نمی آوردند؛ غازی وزیر محمد اکبر خان است این شخصیت ازادیخواه با تفنگچه که از خود مکناتن انگلیس بود به دهنش شلیک کرد و مکناتن انگیس را به قتل رساند.
حال اشرف غنی و عبدالله روسای جمهور و اجرایی کشورمان در حکومت وحدت ملی چه می شود که ریچارد استوک سفیر انگلیس در افغانستان را شایسته کسب این نشان ملی می یابند؟! آیا این ریشخندی به تمام ارزهای والای مدال داران قهرمان داخلی و نیز بازگشت به نقطه صفر نیست؟!
در شرایطی که سربازان جوان و غیور افغانستانی در سایه بی اعتنایی و بی مهری ارگ نشینان در نامناسب ترین شرایط برای امنیت و ثبات در خاک کشور جان می سپارند و ورزشکاران و قهرمانان ملی در عرصه های جهانی از فساد و فقر به تنگ آمده و به اروپا پناهنده می شوند…
اینک چرا و چگونه می توان این اقدام ننگین را توجیه کرد که ما در راستای خوش خدمتی و سبقت گرفتن در تکریم خارجی های اشغال کننده افغانستان با نهایت احترام و در مقابل دوربین های رسانه ها و خبرنگاران مدال غازی وزیر اکبر خان را به ریچارد ستگ وا می نهیم؟ هیهات که تن غازی وزیر اکبر خان دیشب در گور لرزید!
