تشنگی قدرت، گرسنگی خدمت را ضایع کرده است

از آغاز دولت وحدت ملی یکی از مسایلی که به شدت مورد توجه نقد و اعتراض قرار گرفته است، مساله تشکیل کابینه است که رهبران حکومت جدید را به شدت زیر سوال برده است.

علت این تاخیر هم این است که به رییس جمهور و رییس اجرایی و معاونان شان این صلاحیت داده شده که در مورد اعضای کابینه تصمیم بگیرند و کمیته گزینشی که رهبران دو تیم انتخاباتی سخن از آن می زدند، اصلا مطرح نبوده است.

در واقع این کمیته موظف بوده تا تمامی پست های سیاسی را که چیزی درحدود 219 پست می شود را دسته بندی نماید و در اختیار رهبران حکومت وحدت ملی قرار دهد که این کار مدتها است تمام شده و اکنون رهبران حکومت وحدت ملی مانده اند و معرفی کابینه.

داکتر عبدالله بارها گفته است که من برای تشکیل کابینه مشکلی ندارم من وزیران خود رامشخص کردم و هر لحظه که از من بخواهند آنها را معرفی خواهم کرد اما این داکتر اشرف غنی است که می گوید من قدری مهلت می خواهم تا مشکلات خانگی خود را حل کنم. گمان می رود که رییس جمهور با وعده های زیادی که به دیگران داده، حال با کرسی های کم تحقق آن وعده ها سخت است.

از ظواهر امر اینگونه بر می آید که بین رییس جمهور و رییس اجرایی اختلاف مهمی وجود ندارد چرا که اگر چنین اختلافاتی وجود می داشت، این حکومت باقی نمی ماند. این اختلافات بین طرفداران و افراد دو تیم است که هر کدام می خواهند سهم بیشتری در وزارتخانه ها داشته باشند و دو رهبر را تحت فشار قرار می دهند.

در این شکی نیست که در جامعه متکثر افغانستان برخی ملاحظات منطقی است و تعیین کابینه ای موفق ملزم وقت و زمان کافی است زیرا براساس توافقنامه ی بین عبدالله و اشرف غنی، نامزد وزیران باید واجد شرایط باشند از جمله دانایی و دانش، تخصص، صداقت و تعهد به منافع ملی. ولی اکنون علت تاخیر در اعلام کابینه چیز دیگری است و آن جنگ بر سر رسیدن به قدرت بین حامیان دو تیم انتخاباتی است که البته در تیم تحول و تداوم شهود بیشتری دارد.

آن هم در این آشفته بازاری که در آن قرار گرفته ایم. بودجه سال 1394 از سوی پارلمان رد شده و نمایندگان مجلس 20 روز دیگر به تعطیلات زمستانی می‌روند. اگر عبدالله و اشرف غنی پیش از شروع خواب زمستانی نمایندگان مجلس (حدود 20 روز دیگر) نتوانند نامزد وزیران مد نظر خود را به پارلمان معرفی کنند و رای اعتماد وکیلان را به دست آورند، باید پس از ثبت طولانی ترین انتخابات تاریخ جهان، تداوم ناقص ترین کابینه ی دنیا را نیز به نام افغانستان در گینس ثبت کنند.

و این باعث خجالت و شرمساری است. حکومت یک مسوولیت الهی است که باید دولتمردان در آن مصروف خدمت به خلق الله باشند نه تشنه قدرت و ثروت و چوکی. این عالیجنابان از خدا بیخبر گمان می کنند که فردای قیامت از آنها سوال و جواب نخواهد شد که اینگونه به چوکی چسبیده اند و مشتاق رسیدن به قدرت هستند.

به راستی چه شد این همه شعار خدمت به مردم در زمان کمپیان انتخاباتی. اگر نیت خدمت به ملت و مردم باشد که این همه تعلل و سنگ اندازی در راه تشکیل کابینه به چه معنا است و اگر قصد رسیدن به قدرت و ثروت دارید دم از مسلمان زدنتان چیست؟ مردم ما در سراسر کشور از مشکلات و بی سر و سامانی های موجود واقعا به تنگ آمده اند و این عالیجنابان همچنان بر سر مردار حکومتی می جنگند که به حامد کرزی و پیشینیانش وفا نکرده چه رسد به این تازه به دوران رسیده ها.