22 جوزا 1394 - مقالات
درحالی که هنوز هیچ جایگاه و چوکی و حقوق و اختیاراتی برای داکتر عبدالله در سیاست افغانستان و در قانون اساسی افغانستان و حتی نزد رییس جمهور افغانستان تعریف و تبیین نشده است، وی به سفر رسمی رفته است.
سفر هیاتی عالیرتبه ای که از آدرس قصر سپیدار منتسب به حکومت وحدت ملی به سرپرستی عبدالله وارد دوشنبه پایتخت تاجیکستان شد؛ ابهامات و جای سوال بسیاری برای اذهان عمومی، نهادهای مدنی، مقام های تاجیکستانی و منتقدان افغانستانی دارد چرا که…
چرا که اولا تاجیکستان و افغانستان نه یک مناسبات متعارف و یک دیپلماسی متقابل مطلوب نسبت به یکدیگر دارند و نه میزان خنثی بودن رابطه با کشوری که نه قدرت منطقه است و نه عاید چندانی برای کشورمان دارد؛ به حدی است که بر اهمیت این سفر بیافزاید.
ثانیا این سفر نه با دعوت نامه رسمی مقامات تاجیکستانی و نه با حکم ریاست جمهوری افغانستان صورت گرفته است؛ بنابراین نمی توان آن را توجیه کرد. در چنین زمانی چنین سفری توسط چنین مجهول الهویه ای به چنین کشوری چه لزومی داشت؟!
در واقع سوال اساسی اینجا است که عبدالله کیست؟! وی دقیقا در کجای حکومت وحدت ملی ایستاده است یا بر روی چه حساب و معیاری نشسته است که نه کار خاصی در داخل کشور انجام می دهد و نه صلاحیت نمایندگی از افغانستان با امضای معتبر در خارج از کشور را دارد؟
وی درصورتی که به یک سفر غیر کاری و تفریحی و تفننی می رفت نمی بایست تنی چند از معاونان و مشاوران و نمایندگان بلند پایه را با خود یدک می کشید؛ یا به دیدار صدر اعظم و رییس جمهور تاجیکستان می شتافت چه اگر تفاهمنامه ای هم منعقد شود ضمانت اجرایی نخواهد داشت.
داکتر عبدالله بعنوان مهره ای خنثی که حتی به اندازه نیمی از معاون خود محقق نیز فعالیت قابل توجه و خاص اجرایی در امور افغانستان در طول قریب به 7 ماه گذشته نداشته است؛ درحالی به دوشنبه رفت که مقام وی هنوز محل سوال است و تاجیکستان نیز برای ترتیب دیدار با وی مورد ابهام است.
