برنده کدام است و بازنده کیست؟

بسیار گفته اند و بسیار شنیده ایم و بسیار دیده ایم و بسیار خوانده ایم که بدترین و جنگ زده ترین کشورها و جوامع بهترین و مناسب ترین بسترهای بالندگی و سازندگی و فرصت های غنیمت اثبات توانمندی های بالقوه خود به جهانیان است.

لذا در همین افغانستان جنگ زده ای که از درجا زدن و بسته بودن دست و پا برای حرکت روبه جلو دم می زنند؛ هستند بسیاری مبتکران، مخترعان، نخبگان سیاسی و اقتصادی و ورزشکاران و هنرمندانی که همه و همه مفتخران عزت افغانستانی شده اند.

به مناسبت سالروز جهانی زن از همه برندگان و بازندگان مرد در جامعه افغانستان چشم می پوشیم و به زنانی می پردازیم که در دو دسته کاملا متمایز از یکدیگر در قلب آسیا در سال 2015 بسر می برند.

امثال کبری خادمی و دیگرانی که با ابراز نارضایتی از جامعه سنتی و بشدت مردانه کشور با گردن نهادن به برنامه های مغرضانه غرب سعی در جلب توجه و به معرض نمایش گذاشتن جذابیت های جنسی خود دارند و همواره در پی پیاده کردن اسلام ناب امریکایی هستند.

این دسته، نه تنها بر اسلام گریزی جوانان و اسلام هراسی مد نظر استکبار جهانی دامن می زنند که هرگز با شهرت های یک شبه به آرزوهای ده ساله خود دست نمی یابند و بازندگان اصلی رقابت شرق و غرب بر سر دین پروری یا دین گریزی جوانان می باشند.

در سوی دیگر بانوان و زنان موفق و برجسته ای در عرصه های علم و تکنولوژی و سیاست و ورزش قرار دارند که اولین خلبان زن افغانستان، اولین مخترع زن افغانستان، اولین سفر زن افغانستان و اولین وزیر زن افغانستان و حتی اولین نامزد ریاست جمهوری زن افغانستان بوده اند.

این دسته به خوبی دریافته اند که افغانستان مهد شکوفایی است نه سرکوب شدگی، که افغانستانی به همان میزان که دیگر کشورهای هم جوار یا آنسوی کره زمین از شرایطش به نفع خود سود می جویند می تواند در همین شرایط به بالاترین و والاترین درجات دست یابد.

نیلوفر رحمانی درحالی جایزه اولین زن خلبان افغانستان را از وزارت خارجه امریکا دریافت کرد که همین روزها بسیاری از ریش سفیدان و متعصبان و روشنفکران و حتی زنان فعال مدنی افغانستان زبان به سرزنش نمایش کبری خادمی در خیابان های کابل با لباس آهنین گشوده اند؛ خودتان قضاوت کنید برنده کدام است و بازنده کیست؟