برای تشکیل کابینه نیاز به استخاره داریم

بیش از سه ماه از تشکیل دولت وحدت ملی به ریاست جناب اشرف غنی احمدزی که نام خود را به محمداشرف غنی تغییر داده می گذرد، ولی حرفهای غیر منطقی، احساساتی و حرکات روانی وی بعد از رسیدن به قدرت نه تنها بسیاری طرفداران وی را مایوس ساخته، بلکه سلامت روانی، دانش و اخلاق اجتماعی خویش را نیز بار دیگر زیر سوال برده است.

از قدیم می گفتند صدای دهل شنیدن از دور خوش است. بسیاری از مردم بدون توجه به این مطلب خام تبلیغات غربیها درباره ایشان شدند. غربی ها در ۱۲ سال اخیر یک تعدادی افرادی را بنامهای “متفکر جهان”، دموکرات، تکنوکرات و حلال مشکلات معرفی کردند و در مقابل بسیاری از به اصطلاح روشنفکران افغانستان نیز کورکورانه آنرا پذیرفتند و برای معرفی شخصیت آنها لابی گری و تبلیغ نمودند، بی آنکه به اهلیت، شخصیت و دانش آنها آشنایی کامل داشته باشند.

جناب اشرف غنی که بعد از یازدهم سپتامبر وارد بازی افغانستان شده، طی این صد روز گذشته از تشکیل دولت اجباری وحدت ملی نشان داد که برخلاف القاب علمی و سیاسی که غربیها به وی اعطا کردند، آنچنان آش دهان سوزی هم نیست و تنها ثمره ی دانشش ایجاد یک نظام متمرکز قبیله محور آلوده به فساد نظام سیاسی است که توسط ماشین جنگی و اقتصادی غرب برمردم افغانستان تحمیل می شود.

بسیاری گمان می کردند که دانش وی بر تعصبات قومی اش تاثیر خواهد گذاشت ولی نزدیکانش در ارگ می گویند که مهمترین علت ناتوانی وی در معرفی کابینه مسایل قبیله ای است. وی همچنان که در کمپاین های تبلیغاتی اش اذعان داشت، بر این باوره است که هزاره های افغانستان در ۱۲ سال اخیر تمام عقده های تاریخی شان را بیرون کشیدند و اکنون هم خواهان سهم گیری از این دولت می باشند.

وی خودش هم می داند که شایسته سالاری و تخصص گرایی در تشکیل کابینه تنها یک شعار است و در حکومت وی جنبه ی عملی ندارد و گرنه هرگز شخصیتی مانند جنرال دوستم که دلال قوم شریف ازبک لقب گرفته را به عنوان معاون اول خود انتخاب نمی کرد تا مهارت وی در بُزکشی را به رُخ رقیبان بکشد.

حتی تظاهر به درویش بودن و ظاهر صلاح بودن نیز که این روزها با چرخاندن دانه های تسبیح اشرف غنی شهرت یافته، دیگر فریب دهنده نمی باشد چرا که مردم عمل می خواهند نه سخن و شعار.

این صحیح نیست که جناب اشرف غنی و امثال وی تنها به خاطر وعده هایی که به هم قوم های خود در زمان انتخابات داده اند و به جهت برخی تعصبات قبیله ای مانع تشکیل کابینه شوند. مردم ما واقعا در تحت فشار قرار دارند و این عالیجنابان حتی بر سر تقسیم یک حکومت پنج ساله نمی توانند تصمیم گیری کنند شاید هم نیاز به استخاره دارند تا از جانب برخی ها، الهام شود که چه کسانی وزیر و چه کسانی رییس شوند.

الحق که این افغانستان تا زمانی که چنین دولتمردانی داشته باشد، روی خوشی را نخواهد دید.