این یک عقب نشینی است یا خیز رو به جلو؟!

افغانستانی که به خاطر هر حرکت یا گام برداشتن رو به جلو یا رو به عقب پاکستان مورد مواخذه و بازخواست مقامات مسوول داخلی و خارجی قرار می گیرد؛ وارد بازی مخاطره آمیزی شده است که راه رفته را نمی توان بازگشت.

نشست سه جانبه پاکستان، افغانستان و ترکیه که بنا بود پیش از این در موعد مقرر انجام گیرد ظاهرا به علت مشغولیت و مصروفیت سران هر سه کشور در مسایل امنیتی و سیاسی منطقه لغو شد اما دلایل دیگر در پس پرده دارد که از آن جمله می توان به موارد ذیل اشاره کرد:

عدم اطاعت پاکستان از تمایلات و مطالبات ترکیه؛ در واقع ترکیه که در صف اول حامیان عربستان برای تجاوز غیرموجه به یمن قرار دارد بسیار بیشتر خوش می داشت که پاکستان را نیز در تایید و تبعیت خود ببیند و شمار حامیان کشتار در صنعا را افزایش دهد اما چنین نشد.

خودداری اسلام آباد از دخالت نظامی یا حتی حمایت لفظی از به رگبار بستن صنعا توسط ریاض و آنکارا و تمویل کنندگان غربی این پروژه، پیامدهای دامنه داری برای این کشور دوست و همسایه به دنبال داشته و به دنبال خواهد داشت.

از سوی دیگر عربستان بعنوان یک کشور عظیم نفتی با ریال های سعودی و قراردادهای هنگفت با امریکا و اسراییل درصورتی پشتوانه و حامی و مایه دلگرمی اشرف غنی و حکومت وقت افغانستان خواهد بود که وی با دوستان ریاض دوست و با دشمنانش دشمن باشد این یعنی رویگردانی اجباری کابل از اسلام اباد!

این برای اسلام آباد یک عقب نشینی از سیاست های سیاه و ظلمانی گذشته اش است یا خیز رو به جلو برای سرعت و شدت و حدت بیشتر در جلب توجه و حمایت قدرت های شرقی و غربی؟! اگر چه که در هر دو صورت نمی توان تا اطلاع ثانوی به بهبود مناسبات کابل اسلام آباد امید بست.

در دایره تجمع و همزیستی ایران، ترکیه، عربستان، چین، هند، پاکستان و افغانستان، دایره پرگار هنوز برای سران حکومت وحدت ملی مشخص نشده است از این رو هر دو به سویی چنگ می اندازند و از دیگر نقاط غافل می شوند. این نشست های لغو شده و تعلیق های مکرر جز وقت کشی و فرصت سوزی برای ارگ نشینانی که در پی توجیه بهبود مناسبات خود با اسلام آباد هستند حاصلی ندارد.