ایران، علت حضور داعش در افغانستان است!

نگرانی از حضور و نفوذ افراد مسلحی با پوشش داعش در برخی ولایات از جمله هلمند، پکتیکا، غزنی و زابل و بیعت برخی از اعضای طالبان با آنها، امروز وزیر خارجه ی ایران را به کابل کشاند تا درباره برخی مسایل سیاسی میان دو کشور گفتگو صورت گیرد.

داکتر محمدجواد ظریف در سفر یک روزه خود به کابل صبح روز گذشته با نیکلاس هیسام نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل در امور افغانستان، داکتر عبدالله رییس اجرایی، اشرف غنی رییس جمهور، حنیف اتمر مشاور امنیت ملی و حامد کرزی رییس جمهوری پیشین کشور ما به دیدار و گفتگو پرداخت و در یک جمله بیان داشت که: ما هيچ گاه در امور داخلي افغانستان داخالت نکرده‌ايم و در آينده هم اين سياست را به عنوان سياست اصولي جمهوري اسلامي ایران دنبال مي‌کنيم.

شاید اگر بخواهیم با دیدی منطقی و منصفانه به این موضوع نگاه کنیم حرف وزیر امور خارجه ی ایران صحیح باشد که دخالتهای ایران در امور داخلی کشور ما نسبت به گستردگی حضورش بسیار کم بوده است در حالی که رقبای غربی این همسایه، از آمریکا و انگلیس گرفته تا اسراییل و گروهکهای وابسته به منافقین ایران، تلاش های فراوانی را برای برهم زدن امنیت داخلی هر دو کشور انجام داده اند.

جابجایی طالبان و داعش نیز جزو همین موضوعات است که در واقع با تغییر مهره های بازی از این پس افراد و عناصر وفادار به طالبان زیر پرچم داعش به فعالیت‌های تروریستی و تحرکات تخریبی خود در افغانستان ادامه می دهند و عناصر بی خطر و تاریخ مصرف گذشته ی طالبان با دولتمردان کابل پای میز مذاکره نشسته و به روند صلح کشور می پیوندند!

در حقیقت در ازای چند طالب مسلحی که سلاح های خود را به دولت تحویل می دهند، از این به بعد غربیها از داعش به عنوان حربه و ابزار فشار علیه دولت افغانستان استفاده می کنند. به جرات می توان گفت درگیری هایی هم که بین شبه‌نظامیان طالبان و افراد منتسب به داعش در بخش‌هایی از ولایت جنوبی هلمند صورت می گیرد، جنگ‌ظاهری و زرگری است چون هیچگاه طالبان و داعش، دو گروه جدا از هم و دارای اختلافات عمیق عملکردی و فاصله‌های فکری کاهش‌ناپذیر، نبوده و نیستند.

اینکه به دستور غربیها درگیری های مسلحانه بین طالبان و داعش صورت می گیرد، در واقع به طالبان این فرصت را می دهد تا عده ای از آنها در قالب روند صلح به دولت نفوذ کرده و بعد از مدتی بدنه اصلی و بخش وسیعی از طالبان زیر نام داعش، همچنان بازار ناامنی در افغانستان را گرم و فعال نگه دارند تا آمریکا و متحدانشان به حضور نظامی خود در کشور ما همچنان ادامه دهند.

اگر اختلافات بین یاران ملاعمر و ابوبکر بغدادی واقعی و عمیق می‌بود، تاکنون طالبان و داعش به درگیری‌های مسلحانه و خشونت‌های خونین علیه هم می پرداختند نه اینکه اعضای داعش در مناطقی که تحت کنترل طالبان است، به آسانی فعالیت داشته باشند. این یعنی اینکه داعش و طالبان از یکدیگر جدا نیستند و آب هر دوی آنها به یک جوی می رود.

به بیان دیگر همانگونه که بیست سال پیش آمریکا برای حضور یافتن در منطقه و کنترل فعالیتهای ایران، چین و روسیه، پای طالبان را به افغانستان باز کرد امروز هم از همان ولایات جنوبی، داعش را به کشور ما رسانده تا شکستهایی را که داعش در عراق و سوریه از ایران خورده است، در افغانستان جبران کند.

گفته ی آگاهان مسایل سیاسی این است که کشورهای حامی و دستور دهنده داعش، به این گروه اینگونه القاء کرده اند که ایران عامل اصلی و مهم‌ترین سبب سرکوب و شکست این گروه در سوریه و عراق بوده است. لذا حضور در افغانستان و سپس تحکیم پایگاه های خود بهترین راه برای رخنه به ایران است به ویژه اینکه ولایات جنوبی افغانستان با وجود شبه نظامیان طالبان، زمینه لازم برای حضور یک گروه دیگر تروریستی را دارد.

غربیها به داعشی ها این وعده را هم دادند که گروه هایی چون سپاه صحابه، لشکر جنگوی، جماعت الدعوة، حرکت المجاهد، جیش المسلمین، شورای کویته، شبکه حقانی و سایر گروه‌های تندرو و تروریستی فعال در منطقه نیز با آنها در این هدف همسو خواهند بود.

هرچند توان دفاعی و امنیتی ایران در این سالها بسیار افزایش یافته و شاید امروز داعش توان رویارویی با نیروهای امنیتی ایران را نداشته باشد، اما سران کابل و تهران باید بطور جدی تری به این موضوع بپردازند و همانطور که دو دهه پیش واقعیت حضور طالبان به عنوان مزدوران آمریکا را ساده پنداشتند، یکبار دیگر این اشتباه را تکرار نکنند.