9 سنبله 1394 - مقالات
امریکا سرمایه‌گذاری عظیمی در افغانستان کرده است و به همین دلیل نمیتواند به راحتی آن را به حال خود رها کند!
بعضی وقت ها برخی مقام های آمریکایی ادعاهایی مطرح می کنند که واقعا عقل هر متفکری!!! را دچار اختلال می کند تا با خود بیندیشد واقعا این غربی ها مردم افغانستان را چه فرض کرده اند که با گفته های طنز خود تلاش می کنند تا این همه خیانت و جنایت در حق ملت افغانستان را خدمت جلوه دهند.
دو روز قبل جیمز بی کننگهام و رایان کراکر، سفرای پیشین آمریکا در کابل طی یادداشتی در پایگاه خبری سی.ان.ان به بررسی دلایل اهمیت افغانستان برای واشنگتن پرداخته‌اند که گفته هایشان جای تامل دارد.
در این مطلب آمده است که: حرکت به سوی پیشرفت همچنان ادامه دارد و این بار مردم افغانستان واقعا به یک فرصت بی‌نظیر و تاریخی برای ساختن آینده خود دست یافته‌اند، واقعیت این است که آنان فرصتی بهتر از این نداشته و نخواهند داشت. امریکا سرمایه‌گذاری عظیمی در افغانستان کرده است و به همین دلیل نمیتواند به راحتی آن را به حال خود رها کند.
این دو سفیر مدعی شده اند که ناکامی در افغانستان برای مردم کشور مصیبت‌بار، برای همسایه‌هایش خطرناک و برای امریکا و سایر کشورهای جهان یک تهدید خواهد بود. لذا برای رسیدن به موفقیت در افغانستان به 2 چیز نیاز است: شکیبایی و صبر استراتژیک امریکا، پشتیبانی اشرف غنی و عبدالله در جایی که نیاز باشد اصلاحات صورت گیرد.
این مقام های آمریکایی مدعی شدند زمانی که ما در افغانستان پیشگام شویم، شرکای بین‌المللی ما به دنبال ما خواهند آمد. زیرا ما معتقدیم که نیاز است تا نیروهای نظامی امریکا بیشتر از آنچه اکنون برنامه‌ریزی‌شده، در افغانستان باقی بمانند. رویدادهای اخیر این نیاز را بیش از پیش روشن ساخت. اگر ایالات متحده خطر واقعی از بین بردن امنیت ما را با خروج زود هنگام امکاناتی که تاکنون برای ثبات افغانستان ضروری‌اند به جان نمی‌خرد، کاهش سربازان از سطح کنونی باید مبتنی بر شرایط و ماموریت‌ها باشد نه تقویم تعیین‌شده.
در انتهای این یادداشت آمده است: ما به مردم و حکومت امریکا اعتماد داریم که آنان این دوراندیشی را خواهند داشت که بودن واشنگتن در افغانستان به مثابه بخشی از تلاش جهانی ما برای مبارزه با تروریزم و تندروی می‌باشد و این نبردی است که آمریکا باید برنده آن شود.
خلاصه کلام این عالیجنابان این بود که آمریکا هنوز باید در افغانستان بماند زیرا حیف است چنین طعمه ی چربی نیمه کاره رها شود تا ایالات متحده از این همه سود بادآورده محروم بماند و در این میان هیچ یادی از مظلومیت مردم ما نیست که چگونه هر روز روی مواد منفجره راه می روند و هر لحظه امکان انفجار وجود دارد.
پس از گذشت قریب به چهارده سال هنوز هیچ کس از حملات احتمالی مزدوران آمریکا (طالبان)، درگیری شدید و بی وقفه تروریست ها و نیروهای ویژه سازمان پیمان اتلانتیک شمالی (ناتو) در امان نیست و در این میان همچنان رشد فساد در ادارات دولتی و خصوصی غوغا می کند. هنوز کشور ثروتمند ما جزو فقیرترین کشورهای جهان است و عده کمی از مردم توانایی پرداخت هزینه های درمان را دارند و سازمان های خیریه مختلف و نهادهای دفاع از حقوق بشر با کمک های ناچیز خود زندگی مردم را می چرخانند.
به راستی که با این وضعیت چرا آمریکایی ها در کشور ما باقی نمانند؟ چرا مابقی ثروت های ملی افغانستان را غارت نکنند؟ چرا کشتار مردم بی دفاع و بیگناه مظلوم افغانستان متوقف شود درحالی که این ناامنی ها بهانه ای برای حضور طولانی تر آمریکاییها در کشور ما است؟ این همه دلیل برای اینکه آمریکاییها هنوز افغانستان را ملک آبا و اجدادی خود بدانند کافی است جدا از اینکه اشرف غنی و عبدالله نیز دولتداری خود را مدیون کاخ سفید هستند و تلاش می کنند تا با خدمتهای خود، کمی از لطف آمریکا را جبران کنند.
