امریکایی که تا تولد داعش پای کار ماند

امریکا از حین ورود خود به صورت پیاده نظام و سواره نظام در قالب های مختلف نظامی و مستشارگونه و تعلیماتی و حقوق بشری و سرمایه گذاران بین المللی خود در افغانستان به هر ریسمانی برای مشروع و موجه جلوه دادن استعمار خود دست زد به ایستگاه داعش رسید.

داعش این نوزاد نامشروع و نتیجه تقابل دین گریزی غربی جوانان افغانستانی و دیگر مسلمانان منطقه تا چنددستگی طالبان نامنسجم و نامتحد از هنگام ظهور و اولین گریه طفلانه خود تا این غرش های شبانه روزی چند صباحی بیشتر طی نکرد.

تسریع و تجهیز و تکمیل و تعلیم نیروهای تندروی گروهک تروریستی داعش که انسجام و ثروت قابل ملاحظه ای نسبت به شبه نظامیان تندروی پیشین ازجمله طالبان و القاعده داشتند در منطقه آنقدر دویدند و دواندند که امریکا تا گسترش داعش در افغانستان پای کار بماند.

جدا از منطقه که کمابیش قدرت های متضاد هر یک به نوعی متحمل حملات گسترده و مهندسی شده گروهک تروریستی داعش شده اند؛ افغانستانی که درگیر و میزبان جنگ زرگری طالبان و ناتو در خاک خود و جنگ نیابتی کشورهای دیگر بود پذیرای داعش شد.

اما تفاوت افغانستان با ترکیه و سوریه و عراق و لبنان در آنجا است که امریکا پایگاه های نظامی دایمی خود را در کشور ما مستقر ساخته و خود به همراه سربازان بیش از 57 کشور جهان سالها است که شعار محو خشونت و تروریسم و دفاع از آزادی را یدک می کشد.

علیرغم این تفاسیر، داعش از همان نقاطی که پایگاه های دایمی نظامی ابرقدرت غرب در خاک افغانستان دارد سربرآورده است و جالب تر اینکه کاری به کار حامی بزرگ استکبار خود ندارد و خطرات و تمرکز خود را متوجه مردم ملکی ساخته است نه نیروهای نظامی خارجی.

این غده سرطانی بدخیم زیر پوست شهر درحالی بسرعت تبلیغات و تکثیر می یابد که ایتلاف بین المللی آتلانتیک شمالی به سرکردگی امریکا تاکنون هیچگونه واکنش عملی یا لفظی در این خصوص نشان نداده است و به جاسازی سربازان خود در موقعیت های از پیش تعیین شده مشغول است.

زندانیان آزاد شده از گوانتانامو و بگرام این روزها کمر همت برای بیعت طالبان با داعش بسته اند و در نقاط مختلف افغانستان از هرات تا هلمند و قندهار به جمع آوری کمک و نیرو مصروف اند تا مسوولان مسوولیت گریز به زودی شاهد حضور گسترده اتباع چچن، ازبک، کرد، عرب، پاکستانی و افغانستانی تندرو باشند.