اشرف غنی و یار غار اش با کوله باری از نیرنگ و نفاق!!

آریانا نیوز: حکمتیار رفیق شفیقی با یک تاریخ تجربه در نیرنگ و نفاق برای همراهی رییس جمهوری به مانند اشرف غنی در راستای تحقق پشتونیزم شدن حکومت با مُـلکی فرو رفته در فساد و جنگ است…

حکومت وحدت ملی از ابتدا نیز تهی از مشروعیت داخلی و تنها بر مبنای حمایت امریکا شکل گرفت و در مسیر حذف رهبران جهادی و سیاست قبیله گرایی به سراغ همراهی متعصب تر از ارگ رفت تا حکمتیار بازوی باشد در جهت تحقق پشتونیزم شدن افغانستان.

حامد کرزی که مهم ترین عامل به ریاست جمهوری رسیدن اشرف غنی با فساد و معامله بود در کنار سیل عظیم بازماندگان از قدرت در حکومت وحدت ملی تهی از اختیار شد و به عبارتی، اشرف غنی به هیچ تعهد نه تنها پابند نیست بلکه تاب تحمل هیچ قدرت موازی با حاکمیت خود را ندارد.

اشرف غنی که مخالف هر رهبر غیرپشتون است در داخل قومیت خود نیز مخالفان قدرتمندی دارد، همچون حامد کرزی که با خواست برگزاری لویه جرگه تنها توانست این نشست را با حضور برخی از رهبران و جناح های سیاسی در کنار غیرقانونی خوانده شدن از سوی ارگ در کندهار برگزار کند.

حکمتیار که پس از توافقنامه صلح بدل به سخنگویِ حکومت شد و گاه از منظر یک رییس جمهور سخن می گوید در تازه ترین نشست خبری خود، حکومت ایتلافی را آغاز تجزیه یک کشور خواند و از نشست بزرگان با حضور احزاب و گروه های سیاسی در آینده نزدیک خبر داد.

حال، سوال این است که جنگسالاری که با وجود قبول حکومت و قانون همچنان پابند به افراط گری است و از هر فرصتی برای قوم گرایی و براندازی اختلاف استفاده می کند به دلیل هم قبیله بودن با رییس جمهور و هم راستای اهداف با ارگ به معنای حق و قانون است اما نفرت قومی تنها دلیل حذف و خانه نشینی رهبران غیرپشتون ؟

و لوی جرگه حامد کرزی هرچند در تقابل با قانون اساسی است با واکنش تند حکومت مواجه می شود که حتی به عطا محمد اجازه پرواز از بلخ به کندهار را نمی دهد اما حکمتیار با در اختیار داشتن امکانات و حمایت حکومت به راحتی دم از برگزاری مجلس بزرگان می زند و حکومت ایتلافی را رد می کند.

اشرف غنی که تاب تحمل هیچ شریک در قدرت را ندارد به دلیل خواست جامعه جهانی از حضور عبدلله در حکومت نتوانست به هدف عزل وی به مانند جنرال دوستم و عطا محمد جامعه عمل بپوشاند و از طریق حکمتیار وی را هدف قرار داده است.

رییس جمهور با ارایه پروگرام های پنج ساله، خود را برنده انتخابات ریاست جمهوری آینده می داند و در کنار حکمتیار خواهان رسیدن به حکومت بدون حضور دیگر اقوام است و برهمین مبنا به جانی کابل هم مشروعیت اجتماعی می دهد و هم قدرت سیاسی در کنار یک حزب مسلح که هیچ گاه سلاح های خود را در توافقنامه صلح زمین نگذاشتند.

رهبر حزب اسلامی که خواهان تسلط بر ولسی جرگه آینده و ایفای نقش پررنگ در انتخابات آینده ریاست جمهوری است تاخیر در انتخابات را نمی پذیرد زیرا می داند که انتخابات با وجود کمسیون درهم شکسته انتخابات و به سرانجام نرسیدن توزیع تذکره های برقی با فساد و معامله مدیریت می شود.

و در این میان چه کسی بهتر از حکمتیار با یک تاریخ تجربه در نیرنگ و نفاق برای همراهی رییس جمهوری به مانند اشرف غنی در راستای تحقق پشتونیزم شدن حکومت با مُـلکی فرو رفته در فساد و جنگ.

اگر رهبران جهادی یکی پس از دیگری حذف و برکنار شدند، شمال بدل به سرزمین داعش و تذکره های برقی با عملکرد قوم گرایانه ارگ شامل درج نام افغان، قومیت و مذهب شد، حکمتیار نیز با اعتماد به نفس بالا نشست خبری برگزاری می کند و از مجلس بزرگان می گوید و آشکارا به ریاست اجراییه می تازد تا حکومت را تنها برای قومیت پشتون تعریف کند.

اما با توجه به اوضاع متشنج سیاسی و گستردگی ناامنی ها با یک فرقه مخالف حکومت، مجلس بزرگان حکمتیار با کدام حزب، جناح و قومیت برگزار خواهد شد؟ مگر جز عده ای پشتون حامی دیگری برای ارگ و حکمتیار باقی مانده است؟