2 حوت 1393 - مقالات
همزمان با اعترافات بی پرده و صریح پرویز مشرف رییس جمهور سابق پاکستان به جنگ نیابتی دهلی نو و اسلام آباد در کابل با حمایت و وحدت حامد کرزی با حکومت هند، اشرف غنی سیل انتقادات و خوشبینی های بسیاری از مطبوعات داخلی و بین المللی دریافت کرد.
نیویورک تایمز و برخی دیگر از رسانه های متنفذ غربی کناره گیری محسوس حکومت وحدت ملی کابل از دهلی نو و سعی در ترمیم روابط با اسلام آباد را نوید بخش فصل جدیدی در امنیت منطقه و قلب آسیا برشمرده اند و ابراز امیدورای کرده اند به همین منوال ادامه یابد.
در مقابل، مطبوعات داخلی، نخبگان سیاسی و منتقدان مسوول نزدیک شدن افغانستان به پاکستان را با پیکان “پاکستان محوری بجای پاکستان ستیزی” و “اعتماد دوباره به پاکستان اشتباه دوباره” هدف قرار داده اند و معتقدند این تغییر رویه به سود طرف افغانستانی نخواهد بود.
در میان سفرهای منطقه ای و همسایگان هم مرز با افغانستان کشورهای ایران و هند هنوز میزبان رسمی اشرف غنی و هیات بلندپایه دولت وحدت ملی همراهش نشده اند و این اعترافات از گرگ باران دیده ی پاکستانی می تواند چراغ سبزی و نیز علامت هشداری باشد.
بارها و به کرات در حوزه های مختلف به جنگ نیابتی پاکستان و هند مشخصا و جنگ های نیابتی ایران و روسیه با امریکا و عربستان در خاک افغانستان اشاره و استناد شده است اما رییس جمهور حکومت کنونی شدیدا این مقوله را تکذیب و تصریح کرد که افغانستان قربانگاه قدرت های رقیب نبوده و نیست.
در همین حین، اخباری مبنی بر سفر قریب الوقوع هیات عالی رتبه کابل به دهلی نو به گوش می رسد که می تواند در جهت بهبود روابط هند پاکستان افغانستان یا تیرگی مناسبات دو کشور گام بردارد.
در سیاست خارجی، ترمیم روابط به تیرگی گراییده به هیچ وجه به معنای حذف دایمی و تمام و کمال قدرت رقیب با آن کشور نیست؛ همانگونه که هند و پاکستان و ایران و روسیه و عربستان و امریکا از افغانستان برای منافع خود سود جسته اند اشرف غنی هم می تواند تنظیم کننده راهبردهای مدون خود در منطقه باشد.
گرچه جابجایی افراد در سیاست های کلان خارجی تغییری بوجود نمی آورد اما می تواند ترمیم کننده یا تاثیرگذار و یا تشتت آفرین باشد بنابراین اشرف غنی بر سر کار آمده بجای حامد کرزی می تواند پرویز مشرف دیگری، دکتر روحانی دیگری، نارندرا مودی دیگری و مدودف دیگری باشد.