6 حمل 1394 - مقالات
چند روز قبل بانویی به نام فرخنده قربانی یک تهمت و یک ادعا می شود. ادعا این است که وی قرآن را سوزانده است. عده ای از کسانی که ادعای زمامت دین می کنند وی را لت و کوب کرده و می سوزانند. عمق فاجعه زمانی بیشتر می شود که با وجود طولانی بودن زمان این فاجعه پولیس شهر بازدارنده این عمل نمی شود.
حمیرا ثاقب فعال حقوق زنان در برنامه «نگرش» گفت: موضوع فرخنده دوباره متاسفانه بر لکه های سیاه اوراق تاریخ افغانستان افزود. شما در جای جای استیصال فرخنده را می بینید که دیگر زمانی که این دختر حجابش از سرش دور می شود و با موهای پریشان در بین مردم نشسته، نه فریاد می زند و نه داد می زند، فقط سکوت می کند و به جهالت این مردم از ته دل گریه می کند.
وی فرخنده را قربانی جهل، نادانی، تعصب و ناکارآمدی حکومت دانست و عنوان کرد: استیصال فرخنده، فقط استیصال او نبود بلکه استیصال تمام مردم افغانستان در برابر جهل و نادانی بود. جهلی که در آن شهروندان افغانستان هم سهیم هستند، نهادهای عدلی و قضایی هم سهیم هستند، سیستم ناکارآمد حکومت هم سهیم هستند. در موضوع فرخنده جسد می سوزد و پولیس ها فقط نظاره گر ماجرا هستند. این جنایتی انسانی است و دستگاه پولیس باید در این رابطه پاسخگو باشند.
ثاقب گفت: فرخنده ناآگاهانه و بی رحمانه کشته شد. متاسفانه ما هیچ گونه آگاهی درستی از دین نداریم و این مساله و این دریچه باعث شده که افغانستان در طول تاریخ ضربه های بزرگی بر پیکر خود داشته باشد.
این فعال حقوق زنان اتفاق افتادن این موضوع و اتفاق هایی از این دست را ناشی از دید مردم نسبت به زنان می داند و می گوید: موضوع فرخنده چهره عریان دید مردم افغانستان را نسبت به زنان نشان داد. حالا هم فقط معذرت خواستن از خانواده وی و عزل و نصب کردن افراد پولیس کفایت نمی کند، بلکه راه حل این است که حکومت جدید باید قاطع در مقابل این مسایل بایستد. سیستمی را که دارای خلاً و مشکل است را درست نماید.
وی خواستار احقاق حق فرخنده است و اظهار می کند: در تعالیم دینی ما آمده است که اگر کسی یک نفر را بکشد انگار تعداد زیادی از انسانها را کشته است. در تشییع جنازه فرخنده تعداد زیادی از شهروندان کابل شرکت کرده بودند و فریاد می زدند که ما همه فرخنده ایم. فریادها بر این مبنا بود که ما برای فرخنده عدالت می خواهیم و می خواستند که عاملان این قضیه گرفتار شوند و مطابق قانون به جزای اعمال خودشان برسند.