از کابل تعهد از واشنگتن نقض

درخصوص پیمان امنیتی کابل واشنگتن که در اوایل حکومت وحدت ملی به امضا رسید و منعقد شد و به توشیح درآمد همچنان ابهامات و سردرگمی هایی از شورای ملی وجود دارد که هر از چندی همچون زخم کهنه سر باز می کند.

از زمان انعقاد این توافقنامه میان سران افغانستانی و امریکایی در 8 میزان 1393 تا 20 ثور 1394 قریب به 7 ماه و دو هفته می گذرد اما کوچکترین چراغ سبزی از جانب طرف امریکایی درخصوص پایبندی به مفاد و بندها و تبصره های پیمان امنیتی به چشم نمی خورد.

همچنان که در توافقنامه های استراتژیک و پیمان های دیگر پیشین میان کابل و واشنگتن مشاهده شده است سابقه تعهدات کابل و نقض پیمان های واشنگتن عینی و آشکار است؛ اینک نیز افغانستان 2015 تا افغانستان 2025 بدون دستاوردهای ملزوم و ضروری خواهد بود.

در ادامه این نقض پیمان ها و پشت پا زدن به تعهدات مقرر شده از سوی کاخ سفید و کنگره و پنتاگون اینک بی اعتنایی ناتو در قبال حملات بی شائبه مخالفان مسلح به ولایات شمالی و نیز انتقال تجهیزات نظامی به مرزهای کشورهای همسایه خشم عمومی را برانگیخته است.

در واقع پیمان امنیتی و پیمان استراتژیک و پیمان با ناتو که قرار بود هر یک به مثابه جاده ای دوطرفه برای تسهیل و تسریع تبادلات نظامی و اقتصادی و سیاسی میان طرفین باشد در حال حاضر به خیابان بن بست یک طرفه ای برای افغانستان مبدل شده است که راه بازگشت ندارد.

در گزارش های اخیر واصله که رسما تایید و سپس منتشر و مخابره شدند به تازگی امریکا تجهیزات نظامی سنگین خود را در نقض آشکار مفاد توافقنامه امنیتی با افغانستان، رایگان به پاکستان داده است تا موج غرب ستیزی مسوولان را براه اندازد.

در روزهایی که سربازان افغانستانی به علت عدم تعلیمات و تجهیزات کافی و وافی سرهای خود را ازدست می دهند و بدن های خود را به تیرهای داعش و طالبان می سپارند اعطای رایگان 73 فروند هواپیمای جت و چرخبال جنگی و 374 موتر زرهی به پاکستان هیچ توجیه قانع کننده ای ندارد.