از شوروی تا امریکا در افغانستان

35 سال آزگار از روز لشکرکشی مرگبار ارتش سرخ شوروی به افغانستان در 6 جدی 1358 می گذرد؛ روزی که آغازگر خونبار ترین و ضد انسانی ترین فجایع بشری نه تنها در افغانستان و برای یک دهه که در جهان و برای بیش از سه دهه بوده است.

هزاران میلیارد دالر خسارت برآورد شده در تمام ولایات افغانستان با فقط 270 میلیارد دالر خسارت در کابل صرفا عقب ماندگی مالی و زیان های اقتصادی گزاف و کلانی بود که بر ملت و دولت درهم شکسته و ازهم گسسته آن سالیان وارد شد و هرگز غرامتی از مسکو به کابل پرداخت نشد.

میلیون ها معلول و جانباز، امراض روانی، آوارگی، فقر و نابسامانی سیاسی و اجتماعی و امنیتی و اقتصادی همه و همه محصول سالهای 58 تا 93 است که در طول تمام این 35 سال گذشته بر تبعات و دامنه لطمات آن افزوده شده و هرگز از اثرات آن کاسته نشده است.

چنانچه بر بنیاد نظر نخبگان سیاسی و آگاهان بین المللی برای جبران هر سال عقب ماندگی ناشی از جنگ زدگی 10 سال زمان برای ترمیم و احیا و رشد لازم است برای 35 سال ازدست رفته و بر باد رفته قلب تکه تکه آسیا 350 سال زمان و هزینه و برنامه مورد نیاز است تا به نقطه شروع برسیم.

اگر ولادیمیر پوتین این روزها و این هفته ها و این ماه ها دم از نگرانی برای امنیت منطقه پس از خروج نظامیان ناتو یا تغییر مسوولیت های نظامی آنان به تعلیمی در افغانستان می زند و اگر 57 کشور جهان می آیند و می خورند و می برند محصول همان 6 جدی 1358 است و بس!

چه بسا غرامت های انسانی که پرداخت نشد، چه بسا غرامت های منابع طبیعی و معادن زیرزمینی و آثار باستانی که به یغما رفت و تخریب شد و جایگزین نشد، چه بسا غرامت های روحی و روانی و فرهنگی که از خوی این مردم رخت بست و هرگز جبران نگردید…

35 سال پر نشیب و کم فرازی که با انواع و اقسام جنگ های داخلی و استعمار به شیوه نوین در خاک افغانستان مردم را به خون کشاند امروزه در هیچ وصفی نمی گنجد؛ امریکایی که در خاک افغانستان پی اورانیوم و لیتیوم آمد و کشت و جنگید و غارت کرد همان امریکایی است که ناظر کشت و کشتار و غارت شوروی بود.

هرچند نامگذاری این تاریخ بعنوان سیاهترین روز افغانستان و یا روز سیاه برای به یادگار ماندن وحشیانه ترین و خونبارترین جنگ در افغانستان که به تولد طالبان منجر شد می باشد اما این مدار باطل 35 ساله با تکرار پیاپی خسارات مالی و انسانی و بدون کمترین عبرت چیزی در چنته نداشته است نه برای ملت نه برای حکومت.