آب از سر چشمه ها گل آلود شده است

وقتی یک معضل اجتماعی یا سیاسی یا اقتصادی یا امنیتی، فراگیر می شود برای آن چاره جویی و به اصطلاح درمان ضرب الاجلی پیدا می کنند تا به قال و مقال در محافل عمومی و به تبع آن آشفتگی اذهان عمومی نیانجامد.

درخصوص انتخابات و بلاتکلیفی متولی آن، همانگونه شد که از اختیارات تام رییس جمهور و مراجع ذی صلاح و برخی مسوولان ذی ربط سود جستند و کمیسیون های مستقل و سمع شکایات انتخاباتی براه انداختند.

غافل از اینکه نه خود این کمیسیون ها می توانند با یکدیگر کار نمایند و کنار بیایند و نه اعتماد عمومی را به خود جلب کنند و کاری از پیش ببرند؛ درنتیجه شاهد و شنونده بالاترین و بیشترین میزان انتقاد و ابراز نارضایتی از تقلب گسترده در انتخابات 1393 بودیم.

این صرفا یک پیش زمینه بود برای تکرار مشابه آن در حوزه ای دیگر با مساله ای دیگر، اما مساله روز حال حاضر افغانستان، فساد اداری فزاینده و کارشکنی کمیته های نظارت و ارزیابی بر مبارزه با فساد اداری است.

وقتی فساد اداری از کاسه صبر و حوصله مردم ملکی و مسوولان بی مسوولیت افغانستان فراتر رفت و لبریز شد و سوژه گزارش نویسان بین المللی قرار گرفت؛ ابتدا کمیته مبارزه با فساد اداری به وجود آمد که خود بر زد و بندها دامن زد. سپس…

سپس کمیته نظارت و ارزیابی بر مبارزه با فساد اداری در سازمان ها به وجود آمد که خود به عدم وجود برنامه کارآمد و استراتژیک و اراده لازم برای از میان برداشتن فساد در هم تنیده دولتی و غیر دولتی اعتراف کرد.

وقتی کدخدای ده خود مرغابی باشد نمی توان انتظاری جز این از آن ده داشت؛ برنامه کاری مشخص و در چارچوب و زمانبندی شده و کار کارشناسی با مشورت متخصصین و همت ملی چیزی نیست که در قالب حرف بگنجد و در برابر دالرهای بادآورده تاب بیاورد.

والی های بی سرپرست و سرپرستان بی ولایت، بودجه های بلوکه شده در دوبی و اروپا، پروژه های انکشافی و عمرانی نیمه تمام رها شده و مواردی از این قبیل بر موجودیت فساد دامن زده است؛ وقتی آب از سر چشمه ها گل آلود شده باشد باید چشمه را خشکاند تا بیش از این موجب آلودگی محیط و دستمایه رسانه های بین المللی قرار نگیرد.