آب آلوده و شراب پالوده

مسئول یکی از نهادهای امداد رسانی غربی مستقر در کابل که در امر کمک رسانی به طبقات محروم افغانی فعالیت دارد اخیرا اعلان داشت که در طول ده سال گذشته هیچ گونه انکشافی در امر بهبود وضعیت رفاهی و اجتماعی مردم افغانستان حاصل نیامده است. وی گفت که به اعتقاد وی هر گونه اقدامی که منحصر در عملیات نظامی باشد نمی تواند برای ملت افغانستان رفاه و امنی را به ارمغان آورد. وی در ادامه گفت هنوز هم مردم افغانستان آب آلوده می خورند ولی اردوی آلمان در سال دو هزار و ده میلادی بیش از یک میلیون و پنجصد هزار لیتر مشروبات الکلی برای نیروهای خود که در افغانستان استقرار دارند ارسال کرده است.اظهارات این فرد انساندوست و منصف به خوبی نشان می دهد که دولتهای غربی تنها به منافع خود اندیشیده و دغدغه وضع موجود در افغانستان را ندارند اینان صرفا به خاطر دور نمودن جنگ از سرزمینهای خود به اشغال کشور ما مبادرت ورزیده اند و بسیار ساده اندیشانه است که ادعای انساندوستی و آزادیبخشی آنان را باور نماییم. گاها این حقیقت بر زبان خود اینان نیز جاری می گردد. چندی پیش  یکی از مقامات آلمانی برای توجیه چرایی حضور نیروهای آلمانی در افغانستان و قانع سازی مخالفان به صراحت ابراز داشت: ما در افغانستان صرفا از اینرو حضور داریم تا از کشیده شدن جنگ به خانه های خودمان جلوگیری نماییم.
همگی شاهدیم که در طی ده سال اخیر به جز پاره ای بازسازیهای کاملا روبنایی کدام طرح مهم و حیاتی که بتواند زاینده ثروت برای کشورمان باشد روی دست گرفته نشده است به طور مثال در زمینه تولید انرژی مهم برق که مادر تمامی صنایع قدیم و فن آوریهای نوین هستند هیچ اقدام مهمی صورت نگرفته و به جای ساخت بندهای تولید برق بودجه های قابل توجهی صرف خرید و انتقال برق از کشورهای همسایه گردیده که این امر کشور ما را شدیدا وابسته به دیگران نموده است. در زمینه استخراج و بهره برداری از  معادن افغانستان نیز به رغم برخورداری کشور از منابع غنی تاکنون اقدام موثری صورت نگرفته در حالیکه تنها راه برخورداری کشورمان از منبعی قابل اتکا و دائم بهره برداری از معادن کشور است.
گشتی کوتاه در خیابانهای شهر کابل و سایر شهرهای کشور به خوبی آشکار می سازد که به جز تعدادی از افراد متمول که دستی در سیاست دارند بیش از نود فیصد مردم در وضعیت اسفباری قرار دارند تا جاییکه حتی قادر نیستند نیازهای اولیه خویش را نیز تامین نمایند و در مجموع تاثیر قابل ملاحظه ای در سطح رفاه و زندگی آنان حاصل نیامده است. تنها کسانی که در طی این سالها توانسته اند تا ثروتهای هنگفتی را فراهم آورند آن دسته از رهبران و مسولین دولتیند که با برقراری روابط خاص با قدرتهای خارجی حاضر در افغانستان از بودجه هایی که ظاهرا به خاطر امر بازسازی افغانستان هزینه گردیده بود سوء استفاده نموده و مبالغ هنگفتی را برای شخص  خود جمع آوری نموده اند. بدون شک چنین امری بدون هماهنگی و تبانی مخفیانه با قدرتهای خارجی امکان پذیر نمی بود زیرا این کشورها بدون معامله ای خاص به هیچ روی اجازه نمی دادند تا از بودجه هایی که از سوی آنان به افغانستان اختصاص یافته است فرد یا افرادی برای شخص خود آن را مصرف نمایند.
با در نظر داشت این مهم به سادگی می توان دریافت که سر و صداهای موجود در زمینه وجود فساد در حکومت افغانستان به جز ترمیم چهره قدرتهای خارجی کدام علت دیگری ندارد و الا این قدرتها به سهولت قادر بودند تا از این اختلاسهای کلان ممانعت به عمل آورند. اینان اگر حقیقتا به حقوق بشر احترامی قائل بودند چگونه از دولتی به نام اسرائیل که دستش تا مرفق به خون بیگناهان آغشته است حمایت می کنند. بنابراین بسیار ساده اندیشانه خواهد بود که فریب  شعارهای مردم فریب استعمارگران را بخوریم.