7 اسد 1394 - مقالات
آریانا نیوز: پیوستن نیروهای پولیس به طالبان به خاطر معاش بیشتر، واقعا جای شرم دارد، پولیس خود باید مبارز با فساد باشد نه مروج فساد!
پس از سقوط پایگاه نیروهای امنیتی پولیس ملی در ولسوالی وردوج ولایت بدخشان و تسلیم شدن ۱۸۰ پولیس به طالبان، ۱۰۷ نفر از آنها اعلام کردند که به صف طالبان پیوستهاند تا نشان دهند یکبار دیگر چقدر غربیها طی این سیزده سال در حق نیروهای ارتش و پولیس ملی خیانت کرده اند.
بارها گفته شد حکومت اگر در زمان معین معاش پولیس ملی و محلی را نپردازد، این نیروها دست به فساد خواهند زد. همچنان که این نیروها اخاذی ها در شاهراه ها و همکاری با قاچاقبران مواد مخدر را در کارنامه ی کاری خود دارند ولی پیوستن نیروهای پولیس به طالبان به خاطر معاش بیشتر، واقعا جای شرم دارد.
آنچه در اینجا مطرح می شود این است که طی این سیزده سال گذشته، مربیان خارجی نیروهای پولیس مشغول به چه کاری بوده اند، که اکنون بعد از گذشته چندین سال تازه به فکر افتاده اند تا تعلیم پولیس کشور را از صفر شروع نمایند؟ واضح و روشن است که اگر پولیس در کشور اصلاح نشود، تغییر جهت در افغانستان، امکان پذیر نخواهد بود اما با خرجکرد هزینه های سرسام آور توسط نظامیان خارجی و دست اندرکاران داخلی، هنوز پولیس افغانستان خود به عنوان یکی از منابع فساد شناخته می شود که مایه بسی تاسف می باشد . زیرا پولیس خود باید مبارز با فساد باشد نه مروج فساد.
از سوی دیگر این واقعیت وجود دارد که پولیس را نمی توان در یک روز تعلیم داد و برای خدمت به جامعه فرستاد لذا تعداد کارمندان پولیس باید آنقدر باشد تا با کمبود نیروی انسانی مواجه نگردد. چرا که در مناطق جنوبی افغانستان بر عکس سربازان ارتش ملی، افراد پولیس در قرارگاه های امن متمرکز نیستند و از این رو تلفات آن ها نسبت به سربازان ارتش بیشتر می باشد.
متاسفانه نیروهای پولیس هنوز هم از رشوت ستانی و ظلم بالای مردم دست برنداشته و در موارد زیادی گفته شده است که حتی شبه نظامیان و پولیس محلی وابسته به دولت، مرتکب قتل، تجاوز جنسی، بازداشت های خودسرانه، آدم ربایی و غصب زمین شده اند.
مقامات پولیس به سرقت مواد سوخت موترها می پردازند و تصمیم گیری هایشان نیز مبتنی بر رشوت است. مقام های بلندرتبه ی دولتی برخی از کرسی های مناسب پولیس را به معرض فروش می گذارند که در برخی حالات یک کرسی تا چند هزار دالر امریکایی نیز فروش شده است . بعداً اشخاصی که در راس
این وظایف قرار می گیرند ناگزیر برای جبران پول پرداخت شده، متوسل به گرفتن رشوت و یا دزدی می شوند.
از زمان سرنگونی رژیم طالبان میلیاردها دالر برای تقویت پولیس ملی تاکنون به مصرف رسیده است. هرچند شمار این نیروها و کیفیت آنان نسبتا افزایش یافته اما مردم هنوز از پولیس به دلیل اعمال خشونت بار آن هراس دارند که این مساله سبب فاصله گرفتن مردم از دولت شده است.
میزان استفاده از مواد مخدر میان افراد پولیس، به ویژه آنانی که به دور از محل زندگی شان توظیف می شوند، به گونه گسترده ای بالا است که از این مورد می توان به عنوان اصلی ترین عامل فساد در میان پولیس یاد نمود. عامل دیگر وجود این معضل، بی سوادی است.
گفته می شود حدود نود درصد پولیس افغانستان بی سواد است به همین دلیل زمانیکه برخی از این نیروها با قاچاقچیان مواد مخدر یا مخالفان دولت مواجه می شوند، به راحتی تحت تاثیر قرار گرفته و ضمن همکاری با آنان، دست به فساد و جنایت می زنند.
مقامات وزارت داخله راجع به این موضوع گفته اند: یکی از دلایل عدم توان تامین امنیت توسط پولیس، اندک بودن شمار سربازان نسبت به جمعیت افغانستان است با این توضیح که برای هر هزار نفر، دو و نیم نفر خدمات امنیتی عرضه میکند. آن هم اینگونه که روزانه پنج تا یازده پولیس در مبارزه با تروریزم کشته میشوند.
ضمن احترام به این ادعای وزارت داخله باید بگوییم هرچند که کمی نیروهای پولیس دلیل موجهی برای عدم تامین امنیت می باشد، اما متاسفانه دولت افغانستان برای جلوگیری از رفتارهای ناپسند صورت گرفته توسط پولیس نیز اقدام لازمی را انجام نداده و تلاش نکرده تا عاملان چنین رفتارهایی را مجبور به پاسخگویی کند.
عدم اعتماد به پولیس همزمان با نبودن امنیت در تقریبا تمام روستاها، طالبان را به قدرت منحصر به فرد در این ولایت بدل کرده است که سبب شده چنین به نظر رسد که حاکمیت قانون در کشور به این زودی ها میسر نیست. پس بهتر است هرکس به فکر خود باشد و هرچه را که به نفع منافعش می باشد انجام دهد، کاری که هم اکنون بسیاری آن را پیشه خود ساخته اند!!!