طالبانی که مذاکره با زنان را خوش تر دارند

بحث صلح و مصالحه و قطع جنگ و امثالهم مدت های مدیدی است که نه تنها دالر و افغانی و کلدار و ریال را به باد داده است بلکه عمر و عزت و آرمان های ملی مردم ملکی را به بازی گرفته زین رو باید تغییر رویه داد!

گویی شورای عالی صلح و مقام های ارشد امنیت ملی و ارگ نشینان و وزارت دفاع و وزارت داخله و دیگر دست اندرکاران مذاکرات صلح آمیز و بعضا تشنج زا با طالبان و حامیان پشت پرده ایشان در جای جای جهان قافیه را باخته اند و به این نتیجه رسیده اند که دیگر بس است!

به همین منظور کار را به اهل آن و به کاردان سپرده اند تا علاوه بر قطر و ترکیه و ایران و عربستان و امریکا و پاکستان، دیگر کشورهای نه چندان قوی در حوزه سیاست و نظامی گری همچون کشورهای درجه دو اروپایی میزبان نمایندگان افغانستان و طالبان باشند.

اینها همه نه تنها انتقادی وارد و اعتراضی بجا بر دیدار غیرعلنی و محرمانه و غیرمنتظره برخی منتسب به طالبان و برخی زنان منتسب به حکومت افغانستان در اسلو پایتخت ناروی بود که حتی می تواند کلید حل معما و راهگشای این کوره راه چند ده ساله باشد.

در ابتدا باید تامل کرد و تفحص ورزید که اصلا چرا ناروی؟! آیا این کشور در امر مبارزه با تروریسم مبارزه برای افغانستان و همکاری در قالب ناتو یا مستقل جایگاهی خاص و درخور توجه داشته است که میزبان نشست سری برخی حلقات افغانستانی و غیر افغانستانی شده است؟!

در وهله بعد، باید پرسید چرا زنان؟! آیا اعضای شورای صلح و وزارت های مرتبط با طالبان و مسوولان تامین امنیت ملی وامانده اند که زنانی بدون اذن ارگ و بدون اطلاع رسانه های گروهی بر سر میز مذاکره می نشینند؟! مگر نه اینکه زنان در هیچ جنگی مداخله و حضور فعال نداشته اند چه رسد به صلح دست نیافتنی با طالبان؟!

دیگر اینکه، کدام گروه از طالبان؟! اصلا طالبان در اسلو پایتخت ناروی چه می کرده اند؟! آیا هرگروهی از مخالفان مسلح برای عرض اندام و استفاده ابزاری می تواند نشستی برپا کند و در هرگوشه جهان معرکه بگیرد؟! حکومت با چنددسته از طالبان برای صلح باید به توافق برسد یکی دو تا یا ده ها؟