8 حوت 1393 - مقالات
در مدت های مدیدی که کابینه دولت وحدت ملی سرگرم چینش و گزینش افراد خود از فرمایش شدگان و نور دیده ها و آقازادگان و خواص بود خبری از انتحار و انفجار و اختطاف نبود اما…
اما از آنجا که بمب های ساعتی هرگز خواب نمی مانند در بحبوهه مراودات ترمیم یافته کابل اسلام آباد البته با ابتکار عمل نامحسوس واشنگتن و نیز مداخله کمی تا قسمتی قطر و چین یک حمله انتحاری ظاهرا ناکام و به هدف نخورده کابل را می لرزاند.
سفارت های ایران و ترکیه در یکی از خیابان های اصلی و پر رفت و آمد کابل در حالی شاهد ریخته شدن خون تنی چند از نظامیان و غیرنظامیان در حال تردد در حین وقوع حمله انتحاری بودند که اشرف غنی سفرهای قریب الوقوعی به تهران و دهلی نو در پیش دارد.
از بین رفتن موتر و کشته و زخمی شدن معدود افراد حاضر در محل تا شعاعی که ترتیب دهندگان اینچنین حملاتی بخواهند رسانه ای و منتشر می گردد بدین ترتیب مهمتر از خود وقوع این حادثه تروریستی در کابل اثرات مخابره آن در تهران، آنکارا، پکن و اسلام آباد است.
هرچند مسوولیت این حمله را نیز همانند بسیاری حملات برنامه ریزی شده و مدون دیگر که مخالفان مسلح در آن دست داشته یا نداشته باشند طالبان بر عهده گرفته اند لیکن بر کسی پوشیده نیست که هر کرنش در برابر اوامر و مطالبات ابرقدرت غرب مساوی است با یک حمله انتحاری ناکام!
به عبارتی، خیابان انکارا و محدوده چهارراه زنبق که از لحظه وقوع انفجار ناشی از انتحاری و تلفات جانی و مالی و روانی آن تاکنون در شوک بسر می برند نه تنها هدف اصلی این حمله نبوده اند بلکه از ابتدا نیز قرار نبوده است این انتحاری به سرمنزل مقصود برسد و سفرای ایران و ترکیه آسیبی ببینند.
چنین حملات مهندسی شده و سازمان یافته ای که نامنظم بسته به جو سیاسی کابل دارد کاملا به وضوح و مبرهن می نمایاند که امنیت نسبی یا ناامنی فزاینده پایتخت افغانستان در قلب آسیا منوط به گوشه چشم و اشاره سر کاخ سفید و متحدان اروپایی اش می باشد.
