امریکا نیازی به بازی با مهره های سوخته ندارد!

اینک امریکا به جایی رسیده است که دیگر نیازی به بازی با مهره های سوخته ندارد.

اگر تا پیش از این، بهانه امریکا برای حضور نظامی در منطقه طالبان حاضر و آماده و پیشمرگ ناتو در جنگ های زرگری بود، زین پس قاعده بازی عوض شده است و ابرقدرت غرب ترجیح می دهد به گونه دیگری کار را به پیش ببرد.

اگر تا دیروزها و زمانی قبل تر از اکنون، داعش، القاعده، طالبان و تمامی مخالفان مسلح از آدرس افغانستان و پاکستان در قلب منطقه به دنیا نمایانده و شناسانده می شدند؛ اینک امریکا به جایی رسیده است که دیگر نیازی به بازی با مهره های سوخته ندارد.

اگر در سالهای اخیر، در اوج اختلافات و رقابت های قدرت های منطقه و کشورهای احاطه کننده ی افغانستان بر سر پایگاه های دایمی نظامی امریکا در قلب آسیا، کاخ سفید بدنبال دلیل تراشی و مظلوم نمایی و منجی نمایی از تروریسم هراس افکنی بدون تهدید روسیه، ایران، چین و هند بود اینک…

اینک اوضاع به گونه ای مطابق میل استکبار جهانی پیش رفته است که کارهایش روی غلتک افکارعمومی و مزدوران ارگ نشین افتاده و دیگر نیازی به بزرگ نمایی ها و دروغ های غیرقابل باور و دشمن تراشی های مغرضانه ندارد.

همه این مقدمه چینی ها برای رسیدن به این نتیجه بود که پنتاگونی که دیگر طالبان را دشمن و تهدیدی برای خود و امنیت افغانستان نمی داند همان پنتاگونی است که دستور تسخیر و حمله به خاک افغانستان برای محو همین طالبان را داده بود. آیا تعریف امریکا از دوست و دشمن تغییر کرده است؟

اگر افغانستان نمی تواند با در پیش گرفتن یک سیاست خارجی منحنی و قابل انعطاف، دوست و دشمن خود را براحتی و بنابر منافع داخلی خود تعیین نماید در عوض امریکا استاد بزرگ این فن و حرفه است به گونه ای که خود، مهره ای را بر سر کار می آورد خود به جنگ با آن برمی خیزد و خود، آن را کنار می زند.

در همین راستا، امریکایی که متعهد به حفظ حریم و امنیت ملی افغانستان درخصوص حملات و تهدیدهای تروریسم شده بود ولی بدان پایبند نمی نمود؛ اینک آب پاکی را روی دست حکومت ریخته است و طالبان را بخشی از پروسه صلح و در امان از تیر یانکی ها می خواند تا ته مانده های امید نیز رنگ ببازد. حرف دیگری باقی نمانده است جز جان بی مقدار مردم ملکی…