13 جوزا 1394 - مقالات
در روزهای گذشته نامه محرمانه جناب اشرف غنی به مقام های اسلام آباد نوشت كه متن آن خواسته یا ناخواسته از چهار دیواری ارگ ریاست جمهوری به بیرون درز کرد. نامه ای که پر است از خواسته های رییس جمهوری افغانستان از سران نظامی و غیرنظامی حكومت پاكستان.
در نامه محرمانه ارگ کابل از اسلام آباد اینگونه آمده است:
۱- اعضای شورای کویته و پیشاور ، یعنی رهبران طالبان باید بازداشت خانگی شوند و سپس به اتهام تهدید امنیت دو کشورِ تحت پیگیرد قضایی قرار گیرند.
۲- عملیاتهای ضد هراسافکنی در برابر شبکه حقانی ازسوی پاکستان افزایش یابد.
۳- تمام پناهگاههای جنگجویان طالبان در پاکستان باید از میان برداشته شوند.
۴- هیچ جنگجوی طالب در پاکستان نباید درمان شود.
۵- پاکستان باید با تبادله زندانیان با دولت افغانستان موافقت کند.
۶- مواد کیمیاوی و وسایل برقی که طالبان از آن بمب میسازند، نباید در اختیار آنها گذاشته شود.
۷- ارتش پاکستان باید اعلامیه ای رسمی در نکوهش عملیات بهاری طالبان نشر کند.
در انتهای نامه هم جناب اشرف غنی سه هفته مهلت برای اسلام آباد گذاشته است تا با این موارد عمل کند و برخی از نمایندگان مجلس نیز این اقدام رییس جمهور را آخرین دست دوستی به سوی اسلام آباد قلمداد کرده و گفته اند اگر اسلام آباد به این خواسته های کابل پاسخ مثبت ندهد، جنگ سرد میان کابل – اسلام آباد صورت خواهد گرفت!!!
این تهدیدهای کودکانه در حالی است که همگان می دانیم این موارد عملی نیست زیرا چنین مواردی زمان زیادی می خواهد و اگر یک درصد اسلام آباد بخواهد به چنین تعهداتی عمل کنند، قطعا نیاز به زمان دارد.
نکته ی جالب اینکه پیش از این اشرف غنی برای مبارزه با هراس افکنی و نابودسازی پایگاه های طالبان در آن سوی مرز به پاکستانی ها مهلت شش ماهه داده بود که به جایی نرسید، اما اکنون در اوج گرمی روابط کابل و پاکستان که تفاهنامه های پی در پی و سفرهای متقابل صورت می گیرد، مهلت 20 روزه با تهدیدهای کودکانه به چه معنا است؟
اگر بخواهیم این اقدام اشرف غنی را تحلیل کنیم یک برداشت واقعی و منطقی بیشتر نخواهد داشت آن هم اینکه اشرف غنی یک سیاستمدار زرنگ، باهوش، وابسته به غرب و دارای اعتماد به نفس است که سیاست را از انگلیسی ها آموخته است. وی از یک طرف با پاکستانی ها دست برادری داده و برای تامین منافع پاکستان در افغانستان هر اقدامی انجام می دهد، در طرف دیگر برای آرام ساختن جو داخل کشور، نامه ی تهدید آمیز با مفاد غیر قابل اجرا شدن به اسلام آباد می نویسد.
به این طریق هم دل ملت افغانستان را گرم می کند و هم در پشت پرده منافع پاکستان را تامین می نماید. این سیاست فقط از یک سیاستمدار کار بلد انگلیسی بر می آید و نه کس دیگر.