16 جدی 1393 - یادداشت
از زمان تشکیل حکومت وحدت ملی کابل و شهرهای دیگر آماج حملات تروریستی بوده است. این روزهای هم این حملات به اوج خود رسیده و روزانه جان انسانهای زیادی می گیرد. از جمله این قربانیان نیروهای امنیتی هستند که روزانه و شبانه درگیر مقابله با این ترورها هستند. رییس جمهور علت ناامنی را عدم هماهنگی بین نیروهای امنیتی دانسته و از آن انتقاد شدیدی کرده است.
احمد سعیدی آگاه مسایل سیاسی در برنامه «صد روز نخست» گفت: در حال حاضر نادیده گرفتن قربانی های نیروهای مسلح چه اردوی ملی، پولیس ملی و چه امنیت ملی از طرف هر مقام و منزلتی که صورت می گیرد جفایی است بر خون شهیدانی که در راه استقلال ریخته می شود. در دنیا پولیس وظیفه ی محاربه و جنگ را ندارد اما در کشور ما پولیس این کار را هم می کند. اگر بین نیروهای مسلح ما تفاهم و همکاری وجود نداشته ، ما چطور توانستیم سیزده سال از این نظام بخصوص امسال که نیروهای خارجی می روند دفاع کنیم. حرف معین وزارت داخله مسوولانه نبوده است.
وی با درنظرداشت عدم ارتباط مستقیم جنگ و نا امنی در کشور به مردم ما گفت: جنگ افغانستان فقط به ناهماهنگی بین نیروهای مسلح برنمی گردد. ما در جنگی منطقه ای و فرامنطقه ای هستیم. القاعده در افغانستان حضور دارد، در این روزها داعش هم از منطقه کشورهای عربی سربلند کرده است. حضور نیروهای تروریستی، حمایت پاکستان، حمایت تروریستهای بین المللی، چالش های بزرگی هستند که نیروهای مسلح ما با آن روبه هستند.
سعیدی اظهار کرد: در تماسی که من این روزها با ولایت کنر داشتم، گزارشی رسید که یک پولیس و یک سرباز اردوی ملی هم زمان کشته شدند، خون آنها یکجا ریخته شده است. اگر هماهنگی نیست این خونها چطور می ریزد؟ رییس جمهور درمورد عدم هماهنگی نیروهای امنیتی ناآگاهانه حرف زده است. ما نباید بر این باور باشیم که رییس جمهور درمورد همه چیز می داند. در مورد سیاست، تجارت، نیروهای مسلح می داند و عقل کل است. دکتر اشرف غنی اقتصاد دادن و سیاستمدار ماهری است ولی اگر بگوید من نظامی هستم و همه اصول نظامی گری را می دانم اینطور نیست.
وی علت اصلی ناامنی را ناکارایی حکومت دانست و عنوان کرد: ما در حال حاضر با چالش های بزرگ امنیتی دچار هستیم. متاسفانه حکومت وحدت ملی آنچه را که به مردم وعده داده بود نتوانست عملی کند. عدم وجود کابینه، با سرپرست اداره شدن وزارتخانه ها و بعد از آن سرپرست کردن معین ها جفای بزرگی بود که به حق مردم شد. در ابتدای امر محبوبیت این حکومت در بین مردم 85 درصد بود، حالا در گزارش ها می بینیم که محبوبیت این حکومت به ده درصد رسیده است. اگر در طی سه ماه این محبوبیت از هشتادو پنج درصد به ده درصد برسد، آینده حکومت به کجا خواهد رسید؟ نیروهای مسلح ما هم پولیس، هم اردو قابل احترام هستند. اقدامات آنها علیه انتحار و انفجار و جلوگیری از این ترورها قابل قدر است اما با دست خالی آنها چه می توانند کنند، تا کی می توانند ادامه دهند؟
سعیدی علت وجود ناامنی در سیزده سال گذشته را مسایلی چون عدم وجود برنامه ای درست و دقیق، عدم مدیریت خوب، عدم وجود بازخواست و مجازات و حمایت مقامات از خاینان به وطن دانست و افزود: علاوه بر اینکه این عاملان ناامنی که در حکومت بودند ضعف های خود را بیان نکردند، ناتوانی ها و ضعف های خود را افتخار هم دانستند و هیچ کس حاضر نشد که بگوید من جزیی از مشکل بودم و کنار می روم. ارج گذاشتن به نیروهای مسلح، ارج گذاشتن به استقلال، آزادی و امنیت است. پولیس افغانستان در کمتر از یک سال بیشتر از سه هزار نفر قربانی داده است. اردو بیشتر از یک هزار قربانی داده است. امنیت دولتی هم قربانی های فراوانی داده است. مجموع این قربانی ها به بیش از شش هزار می رسد. نیروهای امنیتی بیشتر از گذاشتن جانشان در راه دفاع از وطن چه می توانند کنند؟ آن هم با دستانی که خالی است و هیچ گونه تجهیزاتی وجود ندارد. هر فردی از مقامات این قربانی ها را نادیده می گیرد، انسانی منطقی و منصف نیست. افرادی پولهای نیروهای امنیتی را استفاده کردند که حتی یک روز به جبهه نرفتند اما فرزندان سربازانی که شهید شدند حالا گرسنه و سرگردان هستند.
وی در پایان گفت: اگر به نیروهای مسلح ارج نهاده نشود، حقوق آنها داده نشود، آنها نمی توانند ادامه دهند. با شکم گرسنه نمی توانند بجنگند، اگر دولت وحدت ملی به این حقایق توجه نداشته باشد انتظار دفاع از استقلال و آزادی و دفاع از حاکمیت را هم نمی تواند داشته باشد.
