طالبان در پی کشتن همه

بعد از آن‌که حمله مسلحانه طالبان به هوتل سپوژمی در بند قرغه پایان یافت، آمار قربانیان این حمله اعلام شد و نشان داد که به جز یک تن، تمامی قربانیان حمله طالبان به این مرکز تفریحی غیرنظامیان بوده‌اند. این حمله یک پیام را به‌همراه داشت و آن این‌که رهبران طالبان به کشتن می‌اندیشند و در این‌که قربانی کی بوده و چه هویتی داشته باشد، برای رهبران طالبان بی‌تفاوت است. آن‌چه برای رهبران طالبان اهمیت دارد، این است که آنان بتوانند با اعزام انتحار‌کنندگان و تشویق آنان به اجرای عملیات‌های انتحاری و انفجاری، نقش سفیر مرگ را برای مردم افغانستان با شدت و وحشت‌بازی کنند.

در این میان هیچ تفاوتی بین اتباع افغانستان، در نزد رهبران گروه طالبان وجود ندارد. عمده‌ترین چیز برای رهبران طالبان این است که با انفجار و انتحاری که توسط اعضای این گروه صورت می‌گیرد، خون بیشتری ریخته شود و افراد بیشتری جان خود را از دست دهند تا امنیت جامعه از نظر روانی متزلزل گردد. اما باید گفت که نتیجه چنین سیاستی از سوی طالبان باعث ایجاد واکنش‌های شدید‌تر در برابر این گروه در نزد مردم می‌شود. زیرا مردم افغانستان وقتی که بینند گروه طالبان ارزش و احترامی برای آنان و زندگی‌شان قایل نیستند، نفرت بیشتری را نسبت به این گروه پیدا می‌کنند.

طالبان تاکنون در حملاتی که به‌صورت دسته‌جمعی در کابل صورت داده‌اند، بیشتر اهداف غیرنظامی را هدف قرار داده‌اند. هوتل‌ها و مراکز عمومی و یا عمارت‌های نیمه‌کاره که کارگردان در آن مشغول کاراند در حملات طالبان به‌عنوان محل انجام عملیات انتخاب شده‌اند. این کار باعث گردیده است تا در هنگام اجرای چنین عملیات‌هایی غیرنظامیان جان خود را از دست دهند. چنین حملاتی از سوی طالبان این واقعیت را آشکار می‌کند که آنان با این هدف، دست به حملات دسته‌جمعی می‌زنند که بتوانند با کشتن و ترساندن مردم، وحشت ایجاد کنند. از این‌رو نمی‌توان پذیرفت که این گروه دارای اهداف سیاسی، برای بهتر ساختن وضعیت سیاسی و اداری جامعه می‌باشد. هدف اصلی این گروه این است که با انجام عملیات‌های انتحاری و انفجاری در مراکز عمومی، ترس و وحشت را در میان مردم ایجاد کرده و مردم را مجبور به پذیرش افکار خود کنند.

در خصوص رخداد قرغه گفته شده است که درگیری بین نیروهای دولتی و مهاجمان مسلح مربوط به گروه طالبان نیمه‌شب جمعه گذشته، پس از آن آغاز شد که افراد مسلح به مسلسل و راکت «آرپی‌جی»، با حمله و ورود به هتل اسپوژمی، واقع در نزدیکی بند قرغه، چند نفر از جمله تعدادی زنان و کودکان را به گروگان گرفتند. به گروگان گرفتن زنان و کودکان و در کل غیرنظامیان، برای اجرای یک عملیات نظامی، از نظر قواعد و مقررات حاکم در عرصه مجادلات مسلحانه محکوم بوده و قابل توجیه نمی‌باشد. اما در عمل دیده می‌شود که طالبان بدون توجه به غیرمجاز بودن چنین عملی، مبادرت به انجام آن می‌کنند و در بسیاری از موارد غیرنظامیان را هدف قرار می‌دهند.

اگر به موارد حملات طالبان در یک سال اخیر در کابل و ولایت‌های دیگر توجه شود، معلوم می‌شود که در بسیاری از موارد حمله‌کنندگان فرستاده شده از طرف رهبران طالبان، مراکز غیرنظامی چون هوتل‌ها، فروشگاه‌ها و ساختمان‌های غیرنظامی را هدف قرار داده‌اند. طبیعی است که آسیب اصلی را از چنین حملاتی غیرنظامیان متحمل می‌شوند. زیرا اولین قربانیان این نوع حملات غیرنظامیانی‌اند که در این هوتل‌ها و ساختمان‌های نیمه‌کاره، کار می‌کنند و یا به‌هر دلیل دیگر حضور دارند.

از آن‌جا که در عملکرد طالبان در هدف قراردادن غیرنظامیان هیچ تغییری در یک سال گذشته به‌وجود نیامده و طالبان عملا نشان می‌دهند که بر همین شیوه رفتاری و عملیاتی‌شان تاکید دارند، خوب است که با این گروه نیز متناسب با شیوه رفتاری خود‌شان رفتار شود. طالبان به جنگ تاکید دارند و این جنگ را نیز با هدف قراردادن غیرنظامیان به پیش می‌برند. در چنین وضعیتی وقتی دولت افغانستان تمام امکانات خود را به مذاکره و مصالحه معطوف می‌کند، نوعی به هدردادن زمان و امکانات می‌باشد. زیرا وقتی گروهی، جنگ را به‌عنوان مقصد نهایی خود پذیرفته باشد و جز آن چیز دیگری برایش اهمیت نداشته باشد، تلاش‌های صلح برای چنین گروهی هیچ علاقه‌ای ایجاد نمی‌کند.

در آماری که در مورد قربانیان حمله دسته‌جمعی طالبان به یک هوتل در بند قرغه منتشر شده آمده است که هفده تن کشته شده‌اند که از میان آنان فقط یک تن سرباز پولیس بوده است. توجیهی که طالبان در رابطه به این حمله کرده‌اند این بوده که این هوتل محل خوش‌گذرانی خارجی‌ها و یا افغان‌های پولدار بوده است. به‌نظر می‌رسد این توجیه از سوی طالبان نمی‌تواند درخور توجه باشد. زیرا با طرح چنین مدعایی نمی‌توان قتل غیرنظامیان را توجیه کرد.

منبع: روزنامه 8 صبح