28 دلو 1393 - مقالات

از یوغ 9 ساله ارتش سرخ تا قلاده 13 ساله ناتو

از یوغ 9 ساله ارتش سرخ تا قلاده 13 ساله ناتو

بجز چند تن از رهبران شهیدی که در راه آرمان های والای خود و دفاع از ناموس و وطن جنگیدند و جرعه جرعه خون خود را بر خاک کشور ریختند، اکثریت قریب به اتفاق مجاهدین جنگی و رهبران احزاب و فرماندهان مبارزه علیه کمونیست ها همچنان زنده اند.

 

انفعال و سکون و رکود و خمودگی مجاهدینی که فرشتگان نجات این ملت و دولت از رژیم غاصب کمونیستی بوده اند اینک غیر قابل اغماض است؛ رهبران جهادی و جنگ سالاران دهه های قبل را چه می شود که اینگونه به چوکی و دالر و امتیازات و تسهیلات امریکایی چسبیده اند؟

 

امریکا و شوروری سابق یا روسیه کنونی در مواضع خود نسبت به استعمار و استثمار افغانستان چه تفاوتی دارند که آن اشغال را با جان و دل و خون جوانان خود در کمتر از یک دهه پایان می بخشیم و به 9 سال ختم می کنیم اما امریکا پس از 13 سال همچنان می تازد.

 

افغانستان 1358 تا 1367 چه فرقی با افغانستان 1381 تا 1393 کرده است که آن 9 سال چنان مقتدرانه و با تمام وجود جهاد کردیم و قیام نمودیم و این 13 سال چنین دم بر نمی آوریم؟ کجا رفتند آن مجاهدینی که لحظه ای یوغ استکبار شرقی را تاب نمی آوردند؟

 

یوغ استکبار غربی حداقل تا سال 2017 احتمالا تا سال 2025 و حتی الامکان تا هر آن زمان که مقامات کاخ سفید و لندن و اورشلیم تصمیم بگیرند بر گردن خورد و کلان ملت و دولت افغانستان اعم از رهبران احزاب، جهادیان منفعل، مجاهدین کوچ کرده از وطن و قیام کنندگان دیرین باقی می ماند.

 

در سالروز 26 دلو روز نجات ملی که 26 سال قبل افغانستان را آزاد و مستقل ساخت سران احزاب و مجاهدین و جنگسالاران قیام کننده علیه قشون شوروری به سخنرانی ها و بعضا طعنه کنایه های ناتمام و بی نتیجه ای پرداختند که آب در آسیاب دشمن می ریزد و بس.

 

فرق امریکای خونخوار و جنایتکار با شوروری غاصب و اشغالگر چیست که چنین قیام ها و حکم جهادها و مقاومت ها را به یاس و انتظار و انفعال کشانیده است؟ مجاهدین عزتمند دیروز کجا هستند که امروز بجای سخنرانی های چنددقیقه ای در مدح و ستایش خود و اتهام و افشاگری از دیگر همرزمان شهید یا زنده علیه ناتو سخن سر دهند؟

 

آیا 9 سال خون و آوارگی و بیجا شدگی و مرگ و معلولیت و جراحت و اتحاد و ایستادگی به همین تعطیلی عمومی در روز نجات ملی یا سخن سرایی های بی حاصل در متهم کردن یکدیگر ختم می شود؟ براستی که امریکا از این فرصت های غنیمت نهایت استفاده را می برد و ما افغانستانی ها هنوز اندر خم یک کوچه ایم که چه کسی از عنوان جهاد سوء استفاده کرد یا نه.

همرسانی کنید!