جهنّمِ سرخ ؛ حاصلِ جنایاتِ داعش!

آریانا نیوز: ساکنان الباب پس از شکست داعش زنده گی دیگری را تجربه کردند که خالی از ترس و مرگ و وحشت بود، آنها این روزها را من‌حیث جهنم سرخ یاد می‌کنند و می‌گویند که خدا نکند آن روزها برگردد.
زمانی که داعش مکانی را اشغال می‌کند دغدغه اول داعش ساخت دستگاه امنیتی و نظارت بر زنده گی روزمره ملکیان و کسانی است که سلاح‌های خاصی داشته باشند، چراکه از نظر داعش نباید مردم سلاح داشته باشند.

به نقل از روزنامه عربستانی عکاظ، اولین کاری که داعش با اشغال مناطق انجام می‌دهد این است که شروع به عسکرگیری از اطفال می‌کند تا راپور‌هایی از خانواده‌ها و نزدیکان خود به داعش ارایه دهند و آن در مقابل سادگی اطفال روش‌های کثیفی را در پیش می‌گیرد که از جمله این اقدامات وسوسه کردن اطفال با پولی ناچیز است. در برخی موارد با اطفال بازی می‌کند و زمانی که اطفال در کنار آنها احساس امنیت می‌کنند، از آنها سوال می‌شود که آیا پدرت سلاح دارد؟ اما سوال دوم این است که آیا پدرت داعش را دوست دارد و در مورد آن چه می‌گوید؟ از آنجا که اطفال به صورت خودجوش صحبت می‌کنند، تمام آنچه که در خانه اتفاق می‌افتد، می‌گویند.

مردم می‌گویند که مناطق تحت تصرف داعش که اراضی خلافت نامیده می‌شود، زندان‌های ترس و مرگ است و در زندان‌های داعش، اگر دیوارها به صحبت درآیند، یقیناً تعداد جسدها را اعلام می‌کنند و ناله‌های هر کس را که در بازداشتگاه‌های مرگ و ترس، شکنجه شده‌اند، منعکس می‌کنند.

با وجود اینکه داعش شهر الباب و شهرهای دیگر تحت تصرف خود را به محبسی کلان تبدیل کرده است، اما همچنان زندان‌های خاص خود را در زیر تعمیر‌های دولتی دارد. زندان‌ها در مناطق تحت تصرف داعش تبدیل به قلعه‌هایی از ترس شده‌اند، تا جایی که ملکیان در شهر الباب می‌ترسند که از نزدیکی این زندان‌ها عبور کنند، در این زندان‌ها اتفاقاتی دیده شده است که بسیار بدتر از داستان‌ها و دردها در بازداشتگاه‌های سیاسی است که در داستان‌ها خوانده می‌شود. در زندان‌های داعش، هر متهمی یک محبوس همیشگی است و این مقوله در مورد او رخ نمی‌دهد که هر متهم تا زمان ثابت شدن محکومیتش، بی‌گناه است بلکه در اراضی داعش، هر متهم یا کشته شده یا محبوس‌ای است که امیدی برای آزادی ندارد! از روش‌های داعش برای شکنجه دادن، غرق تصنعی است که این روش در زندان‌های گوانتانامو نسخه برداری شده است اما داعش عملاً این روش را پیچیده‌تر نیز کرده است و بازداشت شدگان را به استخری که برای شکنجه اختصاص داده است، می‌برد و با قطعات فلزی، بدن آنها را سنگین می‌کند و آنها را در آب می‌اندازد.

سمیر بکور، بازداشت‌شده‌ سابق داعش درخصوص ساعات‌ شکنجه، می‌گوید که عملاً به منزله مرگ بود و بسیاری از محبوس‌هایی که توسط داعش شکنجه می‌شدند، تلاش کردند تا برای رهایی از روزهای عذاب تلخ، خودکشی کنند.

وی گفت: گویی که سرهای ما قطع می‌شد. مرگ برای هر فرد بازداشتی که وارد زندان‌های داعش می‌شد، تبدیل به یک آرزو می‌شد. از دیگر روش‌های شکنجه، این بود که داعش جمعی از جوانان را در استخر های آب بزرگی می‌انداخت و پاها و دستان آنها را با طناب محکمی می‌بست و اطفالی که سن‌شان بیشتر از ۱۲ تا ۱۴ سال نبود، بر این اقدام ناظر بودند و به اطفال دستور داده می‌شد تا به هر کس که سرش را از عمق آب بالا می‌آورد، مرمی فَیْر کنند تا در آب بمیرد. داعش در آخرین روزهای حضورش در شهر الباب و پیش از آنکه نیروهای سپر فرات این شهر را تحت کنترول خود درآورند، دست به اعدام‌های دسته جمعی در زندان زد و زندان‌ها را به گورستان تبدیل کرد تا جایی که بوی تعفن جسدها در تعمیر محکمه الباب در زیر زمین پس از برداشتن اجساد نیز تا یک ماه مانده بود.

ساکنان الباب پس از شکست داعش زنده گی دیگری را تجربه کردند که خالی از ترس و مرگ و وحشت بود، آنها این روزها را من‌حیث جهنم سرخ یاد می‌کنند و می‌گویند که خدا نکند آن روزها برگردد.

در همین حال، محمود عقیل ابو صالح، مدیر موسسه امنیتی در شهر الباب سوریه در مصاحبه با عکاظ گفت که داعش گروهک‌های زیرزمینی در شهر الباب دارد.

وی گفت، طرز تفکر داعش کاملاً همچون یک ویروس است و در نتیجه حتی پس از پاکسازی این شهر از این گروه، باید هوشیار و آگاه بود.